Budapest - ik begin me er thuis te voelen :-)
Op mijn tweede dag in Budapest ga ik aan de andere kant van de Donau vertoeven: in "Buda". Ik neem de metro en kijk uit tot ik de naam zie van de halte waar ik moet afstappen... Maar die halte blijft langer weg dan verwacht. Tot ik eens goed begin op te letten: "Waarom heten al die haltes Vijárat"? Euhm... omdat Vijárat gewoon "uitgang" betekent :-) Oeps! Ik spring uit de metro en ben even alle oriëntatie kwijt: waar zit ik? Gelukkig helpt de Donau me mijn oriëntatie terug te vinden: ik ben al in Buda gearriveerd en na een stevige klim geraak al snel op de plek waar ik wil zijn: de Kasteelheuvel.
Het eerste dat ik wil bezoeken op de Kasteelheuvel is ... het Hilton hotel. Niet omdat mijn portefeuille uitpuilt van de Hongaarse forints, maar omdat - schande-o-schande - het Hilton hotel gebouwd is op de resten van een oud klooster.
Het eerste dat ik wil bezoeken op de Kasteelheuvel is ... het Hilton hotel. Niet omdat mijn portefeuille uitpuilt van de Hongaarse forints, maar omdat - schande-o-schande - het Hilton hotel gebouwd is op de resten van een oud klooster.
Het Hilton hotel en de kloosterrestanten...
Ik sluip weg van deze wansmakelijkheid en bewonder het Vissersbastion
Vanop de kasteelheuvel heb je ook een prachtig uitzicht over de Donau en het stadsgedeelte "Pest"...
(klik op de foto om te vergroten)
Verder is het ook heerlijk dwalen door de authentieke straatjes...
Het is wel erg warm (35°C) en dus besluit ik wat koelte op te zoeken... Ik bezoek eerst de bekende Matthiaskerk, waar ze sjaaltjes uitlenen aan al de té bloot geklede vrouwen... Daarna dwaal ik rond in de kilometerslange catacomben onder het kasteel. Eenmaal terug bovengronds, bezoek ik het kasteel, dat vnl. bestaat uit een aaneenrijging van musea.
De koepel van het kasteel
Dé souvenir uit Budapest: pepers!
Ik sluit de dag af met twee zottigheidjes :-) Zottigheid nr. 1: ik neem de Kindertrein! Deze trein is een overblijfsel uit de tijden van het communisme. Op kindertrein wordt al het werk (behalve het rijden zelf) gedaan door ... kinderen! Ze verkopen de ticketten, blazen op de stationsfluit, en spelen kaartjesknipper. Heel erg grappig allemaal...
(klik op de foto om te vergroten)
En dan is het tijd voor Zottigheid nr. 2: de stoeltjeslift! Met kriebels in de buik geniet ik - opnieuw - van een prachtig uitzicht op Budapest.
's Avonds kan ik het niet laten van iets te eten op het terras van het Gerbaud tearoom. Ik bemachtig één van de laatste tafeltjes. Ik zit nog maar net neer of er komt een Engelssprekende vrouw naar me toe; ze vraagt of ze ook niet aan mijn tafeltje mag zitten - al de rest is immers bezet. Ze vindt dat ik er van het ganse terras het "meest betrouwbaar" uitzie :-) We kletsen wat en wat blijkt? Zij is een Zweedse onderzoekster en ze is hier ook voor het congres! Wat een toeval... We bestellen taartjes en gebakjes en proeven van elkaars lekkernijen. Een heerlijk einde van een méér dan geslaagde dag!
De trein tjokt door de Hongaarse bossen...
Niet alle kinderen zijn even jong (gelukkig maar ;-)
Ik stap af op de Janusheuvel, waar een toren staat vanwaaruit ik een mooi uitzicht heb over Budapest en omstreken.
(klik op de foto om te vergroten)
's Avonds kan ik het niet laten van iets te eten op het terras van het Gerbaud tearoom. Ik bemachtig één van de laatste tafeltjes. Ik zit nog maar net neer of er komt een Engelssprekende vrouw naar me toe; ze vraagt of ze ook niet aan mijn tafeltje mag zitten - al de rest is immers bezet. Ze vindt dat ik er van het ganse terras het "meest betrouwbaar" uitzie :-) We kletsen wat en wat blijkt? Zij is een Zweedse onderzoekster en ze is hier ook voor het congres! Wat een toeval... We bestellen taartjes en gebakjes en proeven van elkaars lekkernijen. Een heerlijk einde van een méér dan geslaagde dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten