[voor foto's: zie website Steven]
Het was een heel indrukwekkende ceremonie; de gezichten van de veteranen spraken boekdelen. De oorlog speelde zich opnieuw af, in hun hoofd; ze zagen alles opnieuw gebeuren. Het werd één veteraan zelfs teveel, hij kreeg een hartaanval en zeeg neer. Gelukkig paste een vrouw snel EHBO toe en zou de man het alsnog gehaald hebben...
Vol van emoties zijn we dan gaan fietsen langs de Ottawa rivier. Deze rivier loopt evenwijdig met het Ottawa kanaal, maar is onbevaarbaar. De splitsing tussen de rivier en het kanaal wordt "Hog's back" (= achterste van een mannetjeszwijn) genoemd, omdat de houten vlotten waarmee men vroeger de rivier afvoer, 'daar' (= in het spleetje van de poep :-) altijd bleven steken...
We zagen ook veel Canadese ganzen, 't was precies de Bourgoyen :-) En ook eekhoorntjes, ze zijn zo grappig, ik krijg er niet genoeg van...
1 opmerking:
Ja, 11 november het doet iets van binnen.Ik stuur je per afzonderlijke mail ook nog eens het definitieve verslag van mijn
GR-wandeling door Flanders Fields.
Verschijnt in het volgende Duintrappertje.
" De onbekende soldaat" en bij jullie ook de "onbekende hulpverlener".
Mooi is dat.
Een reactie posten