Sneeuwschoen

Op maandag 24 december zijn we gaan sneeuwschoenwandelen in het domein 'Saint Bernard', een natuurgebied dat in de winter exclusief openstaat voor sneeuwschoenwandelaars en langlaufers... en dus níet voor skiërs. Er zijn ook geen skiliften, wat het domein echt puur-natuur houdt. De vogels waren er zo tam (of is het ondeugend?) dat ze op je hand - en zelfs op je hoofd - kwamen zitten!

Het was voor Steven en mij de allereerste keer op sneeuwschoenen, maar dat viel heel goed mee. In tegenstelling tot langlaufen en skiën heb je er geen techniek voor nodig (happy me :-)

Bovendien kun je met sneeuwschoenen op plekjes geraken waar je 's winters anders nooit kunt geraken. We klommen tot op bergtoppen waar je een prachtig uitzicht zou moeten hebben over de vallei... Jammergenoeg was het net iets te hevig aan't sneeuwen om er veel van te zien... Wat wel supercool was, is het feit dat we - stoer als we zijn - een pad genomen hebben dat aangeduid stond als 'difficile' :-) Dat bleek niet gelogen, want we moesten ons aan koorden omhoog heisen!


Na deze geslaagde wandeldag haastten we ons naar de jeugdherberg, want de 24e december... dat is kerstavond natuurlijk! We wisten niet hoe dat ging zijn, Kerst vieren zonder onze familie... Gelukkig had de jeugdherberg vanalles voorbereid. Er werd eerst (gratis!) een copieuze Quebecois kerstmaaltijd geserveerd die echt heerlijk smaakte.

Daarna was het - zoals thuis - cadeautjestijd! Iedereen kreeg een nummertje en als de kerstman (jaja, hij was er!) jouw nummertje trok, dan mocht je een cadeautje kiezen. Als je er niet tevreden mee was, mocht je het cadeau stelen van iemand anders. "C'est l'fun" (uitgesproken als fone), zoals ze dat hier zeggen, wat een Franse verbastering is van "it's fun". Maar misschien is dat cadeautje-stelen toch niet het beste idee om volgend jaar thuis te proberen ;-)