Ottawa Race Weekend

Vorig weekend vond hier niet enkel de Glebe Garage Sale plaats. Het was ook "Ottawa Race Weekend". Er was voor elk wat wils: je kon lopen of wandelen, en dat over verschillende afstanden (2km, 5km, 10km, 21km, en 42km). Ik was eerst van plan om ons in te schrijven voor de 10km, maar Steven vond dat geen goed idee. Hij overtuigde me om ons in te schrijven voor de halve marathon; hij was ervan overtuigd dat die meer "scenic" ging zijn. Mooiere uitzichten enzo. (in de veronderstelling dat je daar van kunt genieten, als je 21km loopt).

Steven kreeg zijn zin. Overmoedig als we waren, schreven we ons in voor de 21km. Op het moment van inschrijven (màànden op voorhand), waren we nog optimistisch. We hadden immers nog tijd genoeg om te trainen, dachten we...

Het draaide echter anders uit dan verwacht. Het was 'te druk' om veel te trainen. We verbleven twee weken in België en reisden naar Toronto en de Niagara watervallen. We genoten van overdadige gastronomische geneugten in Algonquin Moon. We zaten in onze zetel en zagen de dag van de halve marathon steeds dichterbij komen. Zonder te trainen. Of nee, helemaal waar is dat nu ook weer niet: we zijn een vijftal keer 8 km gaan lopen. En dat was het.

Op de dag van de halve marathon (een zondag!) stond Steven goedgemutst op. En dat al om 7u 's ochtends! Hij sleurde me ook uit bed, zette me onder de douche, schotelde me een energierijk ontbijt voor. Het mocht allemaal niet veel baten. Zondag is mijn uitslaapdag. Opstaan om 7u is mijn ding niet, lopen om 9u nog veel minder. Nog met slapers in mijn ogen tuurde ik naar al die opgewekte mensen rondom mij. Het was inderdaad een massa-event: de halve marathon was 'volboekt' met maar liefst 9000 deelnemers.

Al die enthousiaste mensen rondom mij maakten dan toch - net op tijd - een wedstrijdgevoel in me wakker. Hey, we gingen een halve marathon lopen! We hadden dat allebei al één keer eerder gedaan, een paar jaar geleden (de Kustmarathon). Maar deze marathon in Ottawa was anders: in tegenstelling tot de Kustmarathon is ze níet plat en heb je de wind níet in je rug. Bovendien was het onzettend warm. En dat hebben we gevoeld. 't Was echt veel lastiger dan die ene keer in Oostende.

Het leek Steven niet veel te deren - hij liep een supertijd (1u49). Het grappige is dat Wouter, onze vriend in Gent, precies dezelfde tijd liep op de 20km in Brussel, en dat op precies hetzelfde moment! (9u in Ottawa = 15u in België). Proficiat Steven en Wouter :-)

Zelf finishte ik in 2u06, dat is 10 minuten trager dan op de Kustmarathon. Het zal aan die verdomde hellingen gelegen hebben. Of waren we gewoon niet genoeg getraind? Dat kan natuurlijk altijd ook ;-)