En het was de moeite. Het begon eigenlijk al dàgen op voorhand. Overal waren Canadese vlaggen te zien, het kleinste huisje en de grootste appartementsblok, ze hingen allemaal hun vlag uit. Op de dag zelf vertrokken we al 's ochtends vroeg naar Parliament Hill, alwaar de stoet en de 'flag raising ceremony' zou plaatsvinden. We kennen de Canadese hymne ondertussen al beter dan de Belgische ;-)
En wij hadden ook ons best gedaan om ons in de nationale kleur van Canada uit te dossen. Hier zie je Matt (alternatief, in het lichtblauw :-), Ana, Nicole, Carla, Julia, Steven en ik.
Het was ook een van de eerste dagen sinds wéken zonder tropische buien, alsof de weergoden zich er persoonlijk mee hadden gemoeid. Het stikhete weer en de massa's volk deden ons al snel afzakken naar één van de vele terrasjes wat buiten de drukke binnenstad. 'n Pintje drinken, wat rondslenteren, gezelschapspelletjes spelen in 't gras, en weer een pintje drinken. Dat is Canada Day voor ingewijden :-)
Carla, Steven, Nicole, Matt, en ik, op cafétocht. Enkel de échte Canadezen zwaaien met een vlagje.
's Namiddags zijn we de Royal Canadian Mint gaan bezoeken - alle musea waren immers gratis toegankelijk. Steven zag er bovendien één van zijn grote Canada-dromen vervuld worden. Hij is al màànden op zoek naar het Canadese 50-cent muntje. Dat muntje bestaat, en is ook een geldig betaalmiddel, maar is ongelofelijk zeldzaam. En in de Royal Canadian Mint kwam een lief meisje naar hem toe om te vragen of hij geen zo'n muntje wou hebben. Een kinderhand is snel gevuld :-).
Ana en ik aan de Royal Canadian Mint
Geen opmerkingen:
Een reactie posten