Kroegentocht

Dag 8: een kroegentocht! Vooral Steven was hier al weken naar aan't uitkijken. En ik kan hem geen ongelijk geven: het was een machtige tocht!

We starten in Kadros, en passeren na een zigzag klim al een eerste kafenion "Lizardaki", maar het is potdicht. We laten Spaniakos met haar vele olijfbomen achter ons en trekken de bergen in. Een écht bergpad deze keer, niet zo goed begaanbaar, maar wel avontuurlijk. Het is echt zoeken om op de juiste weg te blijven...

Vergezicht op de zuidkust van Kreta

Verlaten kerkje, voor één keer niet goed onderhouden...

Kafenion nr. 2 is gelukkig wel open :-)

In het tweede café dat we tegenkomen eten we onze picknick en drinken we een verfrissende limonade. Cafébaas Kirios Michalis komt bij ons zitten, maar aangezien hij enkel Grieks spreekt geraakt onze communicatie niet veel verder dan wat handgebaren... wel grappig. In het derde café vragen we naar Prokopis, omdat hij de sleutel heeft van het museumpje en de kerk van Ayios Pateras, maar hij blijft lui op zijn stoel zitten en zegt dat beide bezienswaardigheden vandaag gesloten zijn. Tja, niet veel aan te doen.

De legende van Ayois Pateras (de heilige Pateras) is anders wel opmerkelijk. Toen zijn 99 volgelingen vluchtten voor de piraten, maakte hij van zijn zware cape van geitenhuiden een soort kano. De gunstige wind dreef hem naar de plek waar zijn monniken hem stonden op te wachten. En alsof dat nog niet genoeg was, overleden al de monniken op net hetzelfde moment als Pateras. We zijn een oude plataan gepasseerd met 99 zijtakken, die zou getuigen van dit wonder...

Azoyires, pelgrimsoord.

Steven bij de ruïnes van een huis

Het laatste kafenion tijdens onze wandeling, "To Scholio", is ook het leukste. Je eet er aan de schoolbanken op de binnenplaats van een oud schoolgebouw, met zicht op de zee. Het is er echt zalig verpozen. Na de deugddoende pauze nemen we nog even een kijkje in de Middeleeuwse dubbelkapel voor Ayios Georgos (Sint Joris) met fresco's uit de 14e eeuw. Daarna dalen we door de Anidri kloof terug naar Paleochora.

Kafenion "To Scholio"

Steven tussen de oleanders in de Anidri kloof

Op de steilste stukken moest je je laten glijden...

Eenmaal aangekomen op het strand, lopen we langs de kustlijn terug naar Paleochora. Om onze kroegentocht goed af te sluiten, drinken we eerst iets in kafenion "Ayos", waarna we op restaurant genieten van een schotel vol Kretenzische specialiteiten.

Gierentocht vanuit Voutas

Op dag zeven doen we een korte maar afwisselende wandeling. Eftichis voert ons na het ontbijt naar het authentieke en bijna verlaten dorpje Voutas. Het werd rond 1960 verlaten, en je ziet nog waar zich vroeger de zaadhandel, smidse, en graanmolen bevonden. Door een schitterend maar ruig landschap volgen we een bijzonder fraai dal dat vol bloemen staat. We wandelen een oude nederzetting met antieke begraafplaatsen binnen. In de rotsen zitten grote gaten (potgraven) waar men vroeger (10e eeuw v.C tot 2e eeuw v.C.) potten gevuld met lijken in begroef. Luguber en indrukwekkend tegelijk...

Potgraf

We volgen een eeuwenoud (!) pad dat verder over de kam van de bergrug gaat. Het werd duizenden jaren geleden uitgekapt in de rotsen. Aan de overkant van het wandelpad zien we een klif waarop verschillende koppels vale gieren nestelen. Ze vliegen af en aan, en zelfs enkele keren vlak boven ons hoofd! Echt de max, we zijn meer dan een uur blijven kijken!

Zoeken naar de vale gieren...

We picknicken aan het kerkje Agios Georgos, waar binnen nog de laatste resten van 15e eeuwse fresco's te bewonderen zijn. Hierna dalen we af tot in het gehucht Ayia Triada (niet meer dan een paar huizen en een kerkje), waar Steven deze sublieme foto maakt:

Melkende geitenboer

Dor landschap...

Nog een laatste klimtje, en we komen vorstelijk uit op een bergpunt vanwaar we ons hotel en de kustlijn beneden in de diepte zien liggen. Aangekomen in het hotel nemen we snel een douche en wagen we het erop naar Paleochora te liften (geen zin om nog eens een uur te stappen...). We worden onmiddellijk meegenomen door een sympathiek Grieks koppel dat geen woord Engels spreekt, maar ons in hun laadbak vol versgeplukte sla laat meerijden. Haren in de wind - en na vijf minuten doorsjeezen worden we mooi afgezet in Paleochora. We doen er een terrasje, en 's avonds gaan we eten in het enige vegetarische restaurant van Kreta, The third eye.

Steven geniet van zijn café frappé, zowat het nationale drankje van Griekenland

Elafonisi - Paleochora

Op dag zes doen we een klassieker, de wandeling van het romantische Elafonisi naar de hippiestad Paleochora. Elafonisi, ons startpunt, is vooral bekend om haar tropische lagune met lichtroze zand en kristalhelder water. Tijdens het hoogseizoen zou het hier erg druk zijn, maar nu is er weinig volk. We volgen de ganse dag de geel-zwart gemarkeerde E4 route die laag bij de kust blijft. Picknicken doen we aan de aandoenlijke kapel Ayios Ioannis (met oranje dak).

E4 wegwijzer

Daarna dalen we af naar een strandje waar de resten van de klassieke stad Vienna liggen. De roze en lichtgroene marmeren zuilentrommels liggen er gewoon nog op het strand! De kademuur van toen ligt nu méters boven het huidige zeeniveau. Dankzij het schuiven van de continentale platen is de westkust van Kreta immers omhoog gekomen...

Antieke zuilen op het strand van Vienna

Panoramisch zicht op Vienna (klik voor groter)

Na Vienna volgt een korte klim tot op een plateau vol geiten, waarna we afdalen naar Krios Beach. In tegenstelling tot het beschutte Vienna is dit strand wél met de auto bereikbaar. In de zomer zou dit een toeristische trekpleister zijn; nu lag er welgeteld één nudistenkoppeltje te genieten van de rust... tot wij daar kwamen natuurlijk ;-)

Krios Beach

Wegwijzer naar Paleochora

Langs de (jammergenoeg sterk vervuilde) kustlijn wandelen we verder tot het volgende strandje, Grammeno Beach, waar vooral gezinnen met kinderen van de zon en de zee aan't genieten zijn. Aangekomen in Hotel Megim worden we hartelijk verwelkomd, zeker wanneer ik Eftichis vertel dat mijn vader hier enkele jaren geleden ook gelogeerd heeft. Hij herinnert zich hem onmiddellijk en toont ons trots zijn dikke gastenboeken. 's Avonds gaan we eten in het restaurantje dat zijn vrouw, Marianne, in Paleochora uitbaat.

Chrysoskalitissa

Onze vijfde dag is een rustdag, en deze is zeker welgekomen na de wandeling van gisteren! We brengen eerst een bezoek aan het klooster van Chrysoskalitissa. Het klooster is eeuwenoud, maar de andere gebouwen dateren uit de 19e eeuw en blinken niet uit in rijkdom. Het weerspiegelt de pure armoede waarin de (weinige) bewoners van deze onvruchtbare uithoek van Kreta eeuwenlang geleefd hebben.

"Chrysoskalitissa" betekent trouwens "gouden traptrede". Het verhaal gaat dat één van de 90 traptreden naar het klooster van goud is. Enkel wie nog nooit heeft gezondigd, is in staat de trede te ontwaren. Het spreekt voor zich dat die gouden trede nog nooit ontdekt werd...

Het klooster

Na het kloosterbezoek wandelen we naar "Aspri Limni", het witte meertje. Een wondermooie plek, zowat het paradijs op aarde. Azuurblauw water, wit zand, rotsen, dadelpalmen, en vooral: helemaal verlaten. We genieten er van een deugddoend zwemtje en vooral van de rust...

Het witte meertje (klik om te vergroten)

Bij zonsondergang genieten we van een grote schotel verse vis in het restaurant van ons hotel. We zijn terug fit voor de tocht van morgen!

Kambos - Chrysoskalitissa

Dag vier. De eerste etappe van onze trektocht voert ons door een Kreta dat nog nauwelijks is geëxploiteerd. Een erg mooie maar wel redelijk lastige tocht. Maar dat komt waarschijnlijk omdat de routebeschrijving en ik niet altijd op dezelfde lijn zaten ;-)

Vanuit Kambos dalen we door een kloof af naar zeeniveau. Klik gerust op de foto's om ze te vergroten.

Na onze voeten even in het koude zeewater afgekoeld te hebben, laten we via een mooie route door de oleanders de zee weer achter ons

Langs de weg zien we de ruïnes van traditionele Kretenzische boerenhoeves die pas in de jaren '70 verlaten werden. Ongelofelijk hoe snel zoiets vervalt... er schiet nu al niet veel meer van over.

Eénmaal boven houden we een korte drank- en eetpauze bij een mooi wit kerkje, waarna we opnieuw naar de zee afdalen. Het is geen gemakkelijke afdaling, en nadat je een paar uittreksels uit onze wegbeschrijving gelezen zult hebben, zal je misschien begrijpen waarom:

"Circa 15 meter vòòr de kerk slaat u links af, door een doorgang in een veehek, een nogal overgroeid karrenspoor op dat verderop duidelijker zichtbaar wordt. Na een ruime bocht naar rechts slaat u schuin links van het spoor een ander karrenspoor in, dat recht op het huis op de klif afgaat."

Ewel, dat eerste karrenspoor was nog een klein beetje zichtbaar, maar dat tweede karrenspoor was écht onzichtbaar. Na een halfuur door overgroeide weiden gewaad te hebben, zien we wat we wíllen zien. Een streep in de weide waar het gras niet tot aan ons middel komt, maar 'slechts' tot aan onze knieën, wordt in onze verbeelding meteen tot 'Het Tweede Karrenspoor' verheven.

Karrenspoor of geen karrenspoor?

Uiteindelijk vinden we onze weg en worden we beloond met een mooi uitzicht op de baai Ayios Nikolaos. Nu nog beneden geraken. De rotsen zijn akelig scherp en het struikgewas is erg stekelig, maar het lukt ons wonderwel. We klimmen de baai uit, en verorberen in de gezellige en schaduwrijke taverne van Lividia onze picknick.

's Namiddags is het echt snikheet, wat het wandelen er niet makkelijker op maakt. In de vroege avond arriveren we moe maar tevreden in Hotel Glykeria in Chrysoskalitissa. We worden er hartelijk onthaald, en genieten er van een frisse duik in het zwembad en een lekker avondmaal - opnieuw met retsina, zicht op zee, én een prachtig ondergaande zon... Zalig.

Zachariana - Kissamos

Op onze derde dag maken we een verrassende wandeling door het hogere berggebied boven Falassarna. Geen olijfbomen en wijnvelden deze keer, maar een ruig en grillig kalklandschap in volstrekte rust. We lopen ook voor het eerst op het bekende E4 lange afstandspad, dat in Portugal vertrekt en eindigt in Cyprus. We zullen dit pad later op de reis ook nog volgen.

Vanuit Zachariana is het eerst een goed stuk steigen. We passeren de ruïnes van het verlaten gehucht Kavanas, niet meer dan vijf huizen. Eenmaal we de bergkam over zijn, wordt de weg breder en vlakker. Naast twee boeren die in hun groentetuin aan't werk zijn, komen we de ganse dag niemand anders tegen. De weg waarop we wandelen werd ooit aangelegd voor jagers en herders en wordt nu niet meer gebruikt. Het is hier echt zalig rustig wandelen... én genieten.

Zachariana

Bijenkorven langs de weg

Steven op uitkijk

Typisch Grieks kerkje. Zelfs in compleet verlaten gehuchten worden dergelijke kerkjes nog steeds gerestaureerd...

Eindelijk... Kissamos in zicht!

Vlak voor we Kissamos binnenwandelen, passeren we nog langs enkele opgravingen, zoals Greco-Romaanse baden. Wanneer we een busticketje Kissamos-Falassarna willen kopen, krijgen we te horen dat er geen bus rijdt. "This week no bus, maybe next week". Aangezien we niet van plan zijn om een week op de bus te wachten, nemen we de taxi naar Falassarna. We zijn al vroeg in de namiddag terug in het hotel en genieten van een verfrissende duik in het zwembad.

't Zwembad van ons hotel in Falassarna

Gramvousa

Op onze tweede dag maken we een wandeling op het schiereiland Gramvousa. Om aan het startpunt van de wandeling te geraken, zijn we 'genoodzaakt' een cruise te maken rond het schiereiland :-) Voor Steven was dit dé gelegenheid om tientallen foto's te maken; ik genoot van de Griekse zon op het dek.

Op onze eerste stop, aan het noordpunt van het schiereiland, krijgen we de gelegenheid om tot aan een oud Venetiaans fort te klimmen. Het is een korte en stevige klim, maar het loont de moeite. Er is nog redelijk veel van het fort bewaard gebleven. Het is ook enige tijd een echt piratennest geweest - volgens de legende zouden er op het eiland nog talloze schatkisten begraven liggen. We hebben er jammer genoeg geen gevonden... We dalen terug af en gaan nog snel een kijkje nemen bij het scheepswrak dat in de zee ligt te roesten...

Gevallen Venetiaanse leeuw, vlak voor de ingang van het fort

Uitzicht vanop het fort

Restanten van het fort

Nog eens een uitzicht vanop het fort. Op deze foto zie je links het verroeste scheepswrak en rechts onze cruiseboot

Kalyviani scheepswrak. Je kunt trouwens op alle foto's klikken als je ze wilt vergroten...

Terwijl onze boot naar Balos Beach vaart, genieten wij op het dek van onze Kretenzische picknick, met onder andere spanakopita (spinazietaart) en de sappigste en zoetste sinaasappel die ik ooit gegeten heb. Balos Beach is een moeilijk bereikbaar maar paradijselijk strandje op Gramvousa. Het zand is er lichtjes roze en het water is er lekker warm. Alle bootpassagiers stappen uit voor een lekker luie strandnamiddag. Wij hebben echter niet veel tijd, want hier begint onze wandeling voor vandaag! Wanneer we aan de kapitein van de boot proberen duidelijk te maken dat we zullen terugwandelen en dat hij niet op ons moet wachten om terug te varen, kijkt hij ons enigszins bedenkelijk aan...

We varen richting Balos Beach...

Steven, met op de achtergrond onze cruiseboot

Om vanuit Balos Beach aan de voet van de berg te geraken, moeten we - met schoenen en kousen in de hand - eerst een stuk door het water waden. Daarna beginnen we meteen te klimmen. Tijdens deze klim hebben we een erg mooi uitzicht op Balos Beach. Eenmaal boven aangekomen rest ons een lange maar rustige afdaling mét zeezicht. We komen geen enkele andere wandelaar tegen, maar wel honderden (!) mekkerende geiten.

Zicht op Balos Beach bij vertrek van onze wandeling

Kapelletje

Kalyviani

In ons hotel aangekomen is het al redelijk laat, maar we zijn nog net op tijd om bij een glaasje retsina te genieten van een prachtige zonsondergang en een heerlijk Kretenzisch maal (gevulde wijnbladeren).