Agia Roumeli - Loutro

Dag 12: tijd om het rustige, kleine zeedorpje Sougia te verlaten. Na het ontbijt nemen we de boot naar Agia Roumeli. Volgens de reisgidsen is de wandeltocht van Sougia naar Agia Roumeli immers een gevaarlijke en erg lange tocht, waar er af en toe zelfs geen pad is en je dus "op je instinct moet vertrouwen"... Niets voor ons dus (niet dat we geen instinct hebben, maar meestal zegt mijn instinct iets anders dan Steven zijn instinct ;-)

Laatste zicht op Sougia, vanuit de boot

Eenmaal in het erg toeristische Agia Roumeli aangemeerd, wandelen we langs het helikoptervliegveld (voor de gewonden uit de Samariakloof) naar de azuurblauwe zee. We klauteren over rotsen en passeren verschillende kiezel- en zandstrandjes, het ene al pittoresker dan het andere.

Kapel van Ayios Pavlos

Steven met zicht op zee

We picknicken in de schaduw van een johannesbroodboom, bekend om het meel dat gemaakt wordt van haar pitten. Dit 'johannesbroodboompitmeel' wordt vaak gebruikt als verdikkingsmiddel in de voedingsindustrie. Ook interessant om weten is dat de bonen van deze boom altijd even groot en even zwaar zijn, of de winters nu koud, nat, of droog zijn geweest en de zomers verzengend heet of lekker koel. Daarom werden die bonen in de voorbije eeuwen als ijkgewicht gebruikt - het woord karaat is er trouwens van afgeleid.

Johannesbroodboom en haar vruchten

Aan "Ta Marmara" (de marmeren stenen), een gehucht met vier kleine zomer-/vissershuisjes en een kerkje, nemen we een verfrissende duik in de zee. Zalig!

Het strandje aan Ta Marmara

De laatste loodjes wegen redelijk zwaar, want ook al is het nu niet ver meer naar Loutro, het is wel klimmen en klauteren geblazen. Van een echt 'wandelpad' is geen sprake - we hebben echt handen en voeten nodig om de indrukwekkende rotsformatie te trotseren. We laten de tavernes in de vissersnederzetting Finikas links liggen, en klimmen in de verzengende hitte onze laatste heuvel van de dag op. Boven bewonderen we de ruïnes van een Venetiaanse burcht, waarna we afdalen naar Loutro, een subliem en autovrij dorpje aan de zee. We dineren er in één van de vele restaurantjes aan de kade.

Venetiaanse ruïnes

Het romantische Loutro...