Sneeuwschoen

Op maandag 24 december zijn we gaan sneeuwschoenwandelen in het domein 'Saint Bernard', een natuurgebied dat in de winter exclusief openstaat voor sneeuwschoenwandelaars en langlaufers... en dus níet voor skiërs. Er zijn ook geen skiliften, wat het domein echt puur-natuur houdt. De vogels waren er zo tam (of is het ondeugend?) dat ze op je hand - en zelfs op je hoofd - kwamen zitten!

Het was voor Steven en mij de allereerste keer op sneeuwschoenen, maar dat viel heel goed mee. In tegenstelling tot langlaufen en skiën heb je er geen techniek voor nodig (happy me :-)

Bovendien kun je met sneeuwschoenen op plekjes geraken waar je 's winters anders nooit kunt geraken. We klommen tot op bergtoppen waar je een prachtig uitzicht zou moeten hebben over de vallei... Jammergenoeg was het net iets te hevig aan't sneeuwen om er veel van te zien... Wat wel supercool was, is het feit dat we - stoer als we zijn - een pad genomen hebben dat aangeduid stond als 'difficile' :-) Dat bleek niet gelogen, want we moesten ons aan koorden omhoog heisen!


Na deze geslaagde wandeldag haastten we ons naar de jeugdherberg, want de 24e december... dat is kerstavond natuurlijk! We wisten niet hoe dat ging zijn, Kerst vieren zonder onze familie... Gelukkig had de jeugdherberg vanalles voorbereid. Er werd eerst (gratis!) een copieuze Quebecois kerstmaaltijd geserveerd die echt heerlijk smaakte.

Daarna was het - zoals thuis - cadeautjestijd! Iedereen kreeg een nummertje en als de kerstman (jaja, hij was er!) jouw nummertje trok, dan mocht je een cadeautje kiezen. Als je er niet tevreden mee was, mocht je het cadeau stelen van iemand anders. "C'est l'fun" (uitgesproken als fone), zoals ze dat hier zeggen, wat een Franse verbastering is van "it's fun". Maar misschien is dat cadeautje-stelen toch niet het beste idee om volgend jaar thuis te proberen ;-)

Langlauf (1)

Zaterdagochtend 22 december betekende voor ons: vroeg opstaan! Niet dat we dat erg vonden, want we vertrokken op vakantie :-) We namen eerst de bus vanuit Ottawa naar Montreal (2u) en dan de bus vanuit Montreal naar Mont Tremblant (nog eens 2u).We werden hartelijk verwelkomd in de jeugdherberg 'Mont Tremblant', onze verblijfplaats voor de komende 5 nachten. We maakten er ook kennis met onze kamergenoten, broer en zus uit New York, echt hele leuke mensen.

Zondag zijn we dan meteen in actie geschoten en zijn we gaan langlaufen. Voor mij was het de eerste keer, maar met zo'n ervaren langlaufer als Steven als 'teacher' was ik er gelukkig snel mee weg. We maakten in de voormiddag een tocht door de bossen en langs het meer.

's Namiddags hebben we een langlauftocht gemaakt naar het skigebied Mont Tremblant (op ongeveer 4 km van "village de Mont Tremblant", waar de jeugdherberg ligt). Het was een mooie tocht, alleen jammer van het weer: een ganse dag regen! Echt sneu voor onze eerste vakantiedag; zeker als je weet dat het hier al wéken niet meer geregend heeft...

Maar een warme douche doet wél extra deugd na zo'n natte dag... om nog maar te zwijgen over de lekker pintjes voor het houtvuur in de gezellige bar van de jeugdherberg :-) Mmmm...

PS. We zagen op onze eerste twee dagen Mont Tremblant ook herten in't wild! Ze kwamen zelfs redelijk dicht, echt ongelofelijk. Ik vind ze vooral leuk als ze - met hun witte staartje in de lucht - rondhuppelen. Alleen jammer dat ik dan altijd luidkeels naar Steven roep: "Kijk, een bambi!". En dan zijn ze weg, natuurlijk.

Canada van A tot Z

Als jullie dit lezen, zijn wij op reis vertrokken! De fans van deze blog weten dat wij onze Kerstvakantie doorbrengen in Mont Tremblant en Montreal - alwaar we zullen genieten van natuur en cultuur, in die volgorde. Maar om jullie toch wat leesvoer te geven tijdens onze afwezigheid, heb ik een 'Canadees' alfabet gemaakt. Gewoon, met ditjes en datjes, over ons dagelijks leven hier. Enjoy!

Enne, ook een heel gelukkig 2008 gewenst natuurlijk! Dikke kerstzoen, Ineke xxx en Steven xxx

ALCOHOL
Je vindt hier géén alcohol in de supermarkt. O nee, voor een biertje moet je naar de Beer Store (vlakbij onze deur :-) en voor een wijntje ga je best naar de LCBO. Canadezen die al in Europa geweest zijn, vinden het echt raar dat je bij ons alcohol en sigaretten gewoon in de supermarkt kunt kopen. Ze zijn hier in Canada ook streng op de leeftijdsgrens voor alcohol. Ik denk dat je 18 moet zijn. Edoch, ze hebben aan Steven of mij nog nooit onze paspoort gevraagd. Daar zullen onze grijze haren misschien voor iets tussenzitten ;-) Voor meer alcohol-info, check Steven zijn blog hier.

BOTTEN
Alle vrouwen dragen hier hun botten óver hun broek. Niet om in de mode te zijn - het is gewoon praktisch zo. Om door de sneeuw te stappen.

COFFEESHOP
De Canadezen en hun koffie, daar zou je een boek over kunnen schrijven! Ze kunnen echt niet zonder. Om de zoveel meter heb je hier een coffeeshop. De bekendste zijn Starbucks, Second Cup, Bridgehead, Timothy's, en Tim Hortons. Vele van die shops zijn heel leuk ingericht, met knoertgezellige sofa's waar je de ganse dag zou kunnen blijven inzitten... Maar je kunt gerust ook je koffie bestellen en dan meenemen naar buiten. De meeste Canadezen lopen hier dan ook al slurpend door de straten, met hun grote beker koffie in de hand. Ik kreeg ook zo'n grote thermos-mok cadeau (dankjewel Martijn!) en wandel elke werkdag al slurpend naar het werk :-)

DRAAIEN
Je moet hier aan alles drààien. Het licht steek je hier niet aan door ergens op de drukken, nee, je moet hier altijd draaien. Bierflesjes gaan hier ook altijd open met een schroefdop die je open moet draaien. Toen ik na het lopen in het sportcentrum wou douchen, heb ik toch eventjes moeten zoeken hoe ik de douche aan moest draaien (nee, het was echt niet zo eenvoudig!). Van de hangslotjes die men hier gebruikt om de "lockers" (kastjes) in de gemeenschappelijke kleedkamer te sluiten, begrijp ik ook niets. Ze zijn rond, zien eruit als een klok (maar dan zonder wijzers) en om ze te openen moet je een aantal keer... draaien.

ETIQUETTE
De Engelstalige Canadezen spreken bijna geen Frans, maar sluiten uitnodigingen wél altijd af met "RSVP" (Répondez s'il vous plaît). Ik vraag me soms af of ze wel weten wat het betekent...

FRANS
De meeste Canadezen die in het Engelstalige deel van het land wonen, kunnen praktisch geen Frans. Ze verontschuldigen zich hier altijd voor en zeggen dan: "But I've done an immersion when I was at school". Zo'n "immersion" betekent dat ze een deel van hun lessen in het Frans krijgen. Dit zou moeten bijdragen tot hun Frans op latere leeftijd, maar ik heb de indruk dat dit niet echt zo is. Blijkbaar vergeten ze hun Franse woordjes van zodra de immersion over is...

GST en PST
Als je hier naar de winkel gaat, staan alle prijzen geafficheerd zónder dat de belasting er al is bijgeteld. Eenmaal je aan de kassa staat om te betalen, komt er dus nog een bedrag bij. Dat bedrag is de som van de GST (Goods and Sevices Tax) en de PST (Provincial Sales Tax). De GST bedraagt nu 6%, maar dat zou vanaf 1 januari 2008 slechts 5% meer mogen zijn. De PST verschilt van provincie tot provincie en bedraagt in Ontario (waar wij wonen) meestal 8%, maar ze kan tot 12% oplopen voor alcohol-inkopen. In totaal kost je aankoop dus meestal zo'n 14% (6% + 8%) méér dan geafficheerd staat. In restaurants is het nog iets ingewikkelder, want daar moet je ook nog een "tip" betalen, die ook zo'n 15% bedraagt. Vrienden en familie die van plan zijn om ons hier te bezoeken, mogen hun rekenvaardigheden al beginnen aanscherpen ;-)

HERFST
Iedereen houdt hier zijn eigen stoep proper. In de herfst is men druk in de weer met het verzamelen van alle blaadjes die elke dag van de bomen vallen. En dat zijn er véél. Die blaadjes worden dan - elke dag opnieuw - in grote bruine zakken gestoken en op straat gezet, waar ze opgehaald worden door de vuilnismannen. Het lijkt echt een werk zonder eind... Zo kun je ook meteen zien wie op reis is: de huizen met een berg blaadjes op hun stoep...

IMMIGRATIE
Het is altijd heel interessant om aan een Canadees te vragen van waar hij/zij afkomstig is. Velen zijn niet geboren in Canada, of hebben ouders die hier niet geboren zijn. Het is wel leuk om te zien van waar iedereen komt: velen komen uit Italië, Ierland of Engeland, en ook China en Japan zijn hier enorm goed vertegenwoordigd. Mensen van Afrikaanse afkomst kom je hier ook vaak tegen. Echt leuk, zo de ganse wereld in één land...

JEEP
De meeste Canadezen rijden in grote auto's (jeeps etc.) rond. Ik heb het daar niet zo voor, zeker niet bij ons in België, alwaar je met een gewone auto óók door de stadsjungle geraakt. Maar hier in Canada kan ik wel begrijpen dat de mensen een stevig bakske op 4 wielen nodig hebben. Als het goed gesneeuwd heeft, is het echt niet eenvoudig om je auto veilig en wel op straat te krijgen én te houden. Nu ik het toch over auto's heb, kan ik even goed iets vertellen over de verkeersregels hier. Die zijn nogal raar, om niet te zeggen héél raar. Zo staan de verkeerslichten hier aan de overkant (!) van de straat, en mogen auto's gerust doorrijden als het verkeerslicht op rood staat, zolang ze maar afslaan in de juiste richting. Aan vele kruispunten en T-splitsingen staan trouwens gewoon géén lichten. Alhoewel m'n collega's beweren dat de regel "voorrang van rechts" hier ook geldt, heb ik de indruk dat de meeste mensen die niet echt opvolgen. Ze hebben alle tijd en wachten gewoon op de persoon die het eerst doorrijdt. Alle bestuurders zijn hier even beleefd en hoffelijk ("na u", "nee, na ù"), wat betekent dat je soms làng moet wachten tegen dat je weet wie nu eerst initiatief neemt. Maar niet gezeurd hierover, 't is eens iets anders dan al dat zenuwachtig gedoe op de Belgische autowegen. Ook grappig: als er hier een stopbord staat langs de weg, en er is van heinde en ver niemand te bekennen, dan stoppen de auto's toch, tot ze stilstaan. Ze kijken eens goed rond, en als ze zich ervan vergewist hebben dat er écht niemand is, rijden ze terug door. Ongelofelijk...

KOUSEN
Als je bij vrienden op bezoek gaat, doe je je schoenen uit. Altijd en overal. Mensen met gatenkousen en stinkvoeten dienen hier hun levenswijze duchtig aan te passen!

LIGHT
De Canadezen zijn echt geobsedeerd door light producten. Zeker als het om yoghurt, melk, of frisdrank gaat, is het hier blijkbaar erg belangrijk dat er geen percentje vet in zit. Ik vind dit wel jammer, want ik eet graag volle yoghurt en ik heb liever echte suiker dan namaaksuiker in mijn limonade. Maar dat betekent dus làng zoeken in de supermarkt! Canadezen vinden het trouwens heel raar dat Europese producten - zoals melk - het vetpercentage niet in koeien van letters (haha) op de doos vermelden.

Mmmmmelk
Neenee, de melkverhalen zijn nog niet over! In Europa is de meeste melk UHT, wat betekent dat ze op een UltraHogeTemperatuur verwarmd geweest is om zo de houdbaarheid te verlengen. Hier in Canada vind je praktisch geen UHT melk. De Canadezen zijn bang om melk te kopen die níet uit de koelkast komt. De meeste melk is hier dan ook niet UHT, maar wel "gepasteuriseerd". Dit komt erop neer dat de melk ook verwarmd wordt, maar op een minder hoge temperatuur dan bij het UHT proces. Wat als gevolg heeft dat de melk hier - ook ongeopend - in de koelkast moet bewaard worden en veel minder lang houdbaar is dan bij ons.

NAASTENLIEFDE
Er zijn hier erg veel projecten voor "charity" oftewel naastenliefde. Trouwe lezers van de blog weten dat wij ook al onze duit in het zakje hebben gedaan. Wij zijn al naar muziek gaan luisteren, muffins gaan kopen, en wijn gaan proeven, ... allemaal voor het goede doel. Al doet het natuurlijk wel raar, om lekker binnen te zitten, met je muffin in de hand, en dan te denken dat je daarmee mensen helpt die nu buiten in de kou zitten af te zien :-S

OPENINGSUREN
De winkels zijn hier héél lang open. Sommige supermarkten zijn hier echt dag én nacht open, elke dag. Dus als je hier 's avonds na je werk nog inkopen moet doen, of op zondag plots iets nodig hebt: geen probleem! Dat zal wennen worden als ik terug in België ben. Ik vrees dat ik op een verstrooide zondag wel eens voor de deuren van den colruyt zal staan...

POTLUCK
Vele feestjes zijn hier volgens het "potluck" principe. Dit betekent dat alle genodigden iets meebrengen om te eten. Eigenlijk wel een leuk idee om ook eens te proberen als we terug zijn in België :-)

QUEBECOIS
Het Frans dat de Franstalige Canadezen spreken is echt heel rààr Frans, vaak "Québecois" genoemd. 't Is wel grappig om te horen, maar niet altijd zo makkelijk. Eerlijk gezegd begrijp ik er soms niets van. Als ik er een opmerking over maak, dan hebben ze hun verdedigingszin al klaar: "Jamaar, dat Engels dat ze in Australië spreken, dat trekt ook niet op écht Engels!". Tja...

ROKERS
Roken is hier praktisch óveral verboden: op treinen en in bussen, in café's en in restaurants, in openbare gebouwen en in winkels. Het deed in het begin heel raar: op café gaan zónder in de sigarettenrook te zitten. Je kleren die de volgende ochtend níet naar de rook stinken. Maar ik vind het iets positiefs en ben het dan ook snel gewoon geworden. Enkel als ik op straat (zowat de enige plaats waar nog gerookt màg worden) een roker passeer, word ik aan de geur herinnerd...

SNEEUW
In de winter kuist iedereen hier de versgevallen sneeuw op zijn/haar voetpad op. Als ik 's ochtends (rond 9u) naar het werk vertrek, is Mr. Lee, de huiseigenaar, al klaar en kan ik zonder gevaar op uitglijden het huis uit. De sneeuw wordt op straat geveegd, tot vlak tegen het voetpad. 's Nachts komen geheimzinnige camions die sneeuw ophalen (voor foto's: klik hier). Ze voeren al die sneeuw dan naar een grote sneeuw-opslagplaats, ergens ver buiten de stad. Je kunt je wel indenken dat er daar een heel grote sneeuwberg ontstaat. De plek van die sneeuwberg is zo gekozen dat al het water (als het dooit en de sneeuw dus begint te smelten) gemakkelijk weg kan vloeien. Tot slot, wat ook grappig is, is dat de Canadezen ervan overtuigd zijn dat de sneeuw verschilt per provincie! Vrienden van ons, uit Saskatchewan, vinden 'hun' sneeuw beter dan die van Ontario, en mensen van Québec zijn er ook heilig van overtuigd dat hun sneeuw nóg eens iets anders is. Rare mensen :-)

Our house... in the middle of our street...

De grote ijspegel aan ons dak...

(let op het bordje onderaan: "danger falling ice")

TOONIE
Een toonie is een Canadees muntstuk van 2 dollar. De naam "toonie" is een samenraapsel van "two" en "loonie". De loonie is het Canadese muntstuk van 1 dollar. Omdat op dat 1-dollar munstuk een watervogel (loon) staat, werd het loonie genoemd. Op het 2-dollar muntstuk staat een bear, en er zijn stemmen opgegaan om dat munstuk dus "bearie" te noemen, naar analogie met de "loonie". Maar die naam "bearie" heeft het nooit gehaald - het is toonie geworden.

UNITED STATES
De Canadezen worden niet zo graag geassocieerd met hun buren, de Amerikanen. Da's wel een beetje raar, want de Canadezen zijn op veel punten heel Amerikaans (zie bijvoorbeeld de letters A, C, L, R, X, en V van dit alfabet :-). Er zijn hier wel mensen (vnl. jongeren) die enthousiast zijn over Amerika, maar ik heb de indruk dat zij in de minderheid zijn. De meeste Canadezen zijn net zo anti-Amerikaans als de gemiddelde Europeaan :-) Maar dat kan ook te maken hebben met het feit dat ik enkel de mening ken van Ottawa-inwoners. Velen onder hen hebben vroeger nog in Toronto gewoond en zijn die stad ontvlucht omdat ze 't daar niet leuk vonden. "Veel te Amerikaans" is de meest gehoorde klacht. Het is dus mogelijk dat Toronto-inwoners wél positief denken over de Amerikanen; dat is iets dat ik eens ter plekke zak moeten gaan checken :-)

VRIENDELIJK
De Canadezen zijn heel vriendelijk. Overal waar je gaat, vraagt men hoe het met je gaat. In de supermarkt, in de bakker, op het werk, in de apotheek. O-ve-ral ! De volgende dialoog voer je bijgevolg meerdere keren per dag:
- A: "Hi, how are you today"?
- B: "Fine, and how are you?"
- A: "Fine, thanks"
Soms is het natuurlijk wel een oppervlakkige manier van vriendelijk zijn, dat geef ik toe. Maar misschien is het ook iets dat ik ga missen als ik terug ben in België...?

WIJN
Vele Canadezen maken zelf wijn. Het enige wat je nodig hebt is wat ruimte in je kelder, een wijn-bouw-pakket (te koop in de supermarkt), en veel tijd. 't Schijnt dat die zelfgemaakte wijn bij de meeste doe-het-zelvers niet te drinken is. Je moet echt al je best doen als je er iets lekkers van wilt maken. Wij hebben het nog niet geprobeerd...

XL
Aangezien obesitas hier echt een probleem is (net zoals in de U.S.A.), vind je hier in de kledingrekken erg veel XL en XXL maten...

YSHOCKEY
De titel van dit stukje is eigenlijk verkeerd, want de Canadezen zijn beledigd als je "ijshockey" zegt tegen ijshockey. Alle hockey is hier ijshockey, dus je zegt gewoon "hockey", ook als je het over ijshokey hebt. Snappie? Voor meer informatie over ijshockey en andere, typische Canadese sporten (zoals curling en dodgeball) moet je mijn comment hier maar eens lezen.

ZAKKEN
De laatste letter van het alfabet gaat opnieuw over ... melk :-) 'k Wou gewoon nog zeggen dat ze hier melk in zakken verkopen i.p.v. in dozen. 't Is maar dat je 't weet hé...

Brief van de kerstman

Begin december hebben wij hebben het kind in ons nog eens bovengehaald en hebben we een brief geschreven naar de kerstman. Voor zij die het ook willen proberen, zijn adres is:

Santa Claus - North Pole - H0H 0H0 - Canada

Op dat adres komen elk jaar wel een miljoen brieven toe. Het leuke is dat ze ook allemaal (!) beantwoord worden, wat een plaatsje in het Guiness Book of World Records oplevert. Meneer Santa beantwoordt al die brieven natuurlijk niet zelf; een hele resem "postal elves" helpt hem daarbij. Die postelfjes zijn in werkelijkheid zo'n 11.000 (ex-)postbedienden die ervoor zorgen dat elk kind een brief terugkrijgt in de taal waarin de brief geschreven was - inclusief braille!

Ook wij kregen dus een briefje terug van de kerstman, waarin hij ons veel plezier wenst in Ottawa (voor een foto van de brief, klik hier). Nog een geluk dat onze brief door een 'goed' postelfje beantwoord werd, want ik las onlangs dit bericht in De Standaard:

Canada maakt jacht op vunzige kerstman

De Canadese post is in samenwerking met de politie op zoek naar een kerstman die met vunzige teksten kinderen en ouders schoffeert in brieven. Volgens Canadese media hebben ouders in Ottawa geklaagd over de speciale kerstmanservice die Canada Post al sinds 1981 aanbiedt.

Kinderen kunnen de kerstman schrijven door brieven te sturen naar het adres Kerstman, postcode hohoho, Noordpool, Canada. Canada Post stuur jaarlijks circa een miljoen antwoorden namens de kerstman terug. Dat zijn standaardbriefjes, maar een leger van 11.000 (ex-)postmedewerkers en vrijwilligers voorzien zoveel mogelijk antwoorden van een persoonlijke 'touch'.

In Ottawa zijn nu antwoorden opgedoken die bij ouders en kinderen in slechte aarde vielen. Ze kregen teksten als „Je brief was veel te lang, domme eikel”, „Je moeder pijpt” en „Je vader is een homo”.

Christmas lights

Het parlementsgebouw versierd met kerstlichtjes...

Feestjes en sneeuwstorm

[Geschreven op zaterdagnamiddag]

Wij gaan naar twee feestjes vanavond, joepie! Een kerstfeestje met de collega's en een verjaardagsparty met onze vrienden-de-wijnkenners :-) Beide feestjes liggen op wandelafstand van ons huisje, maar we zullen ons goed moeten induffelen want ze voorspellen een zware sneeuwstorm vannacht... Verslag van de feestjes - en van de sneeuwstorm - volgt later. Daag!

[Geschreven op zondagavond]

Ja amai, die sneeuwstorm is me wel iets! Ze was later dan verwacht; ze kwam niet op zaterdagnacht, maar begon pas deze ochtend. Toen we gisterennacht na beide feestjes huiswaarts keerden, was het koud, maar er was geen storm te bekennen. Tot vanochtend dus. Het is hier nu al van 's ochtends vroeg aan 't stormen en aan 't sneeuwen dat 't een lieve lust is. We weten eindelijk wanneer het weerbericht hier "heavy snow" aangeeft. Nu dus :-)

Er zou vandaag zo'n 50 cm sneeuw moeten vallen. We hebben ons vannochtend eens buiten gewaagd, snel-snel over en weer naar de bakker, en dat was genoeg. We kwamen ondergesneeuwd terug thuis... en zijn voor de rest van de dag lekker binnen gebleven. Lekker lui, met wat zalige, melancholische muziek op de achtergrond (dankjewel Bart & Els!).

De feestjes gisteren waren heel leuk. Het eerste was volgens het "potluck" principe. Dat betekent dat van alle genodigden verwacht wordt dat ze iets meebrengen om te eten. Steven en ik hadden twee verschillende quiches gemaakt, en ze werden gesmaakt! De rest van de genodigden hadden ook hun best gedaan; er was echt lekkers in overvloed. 't Was heel leuk om met iedereen wat te kletsen, maar toen ze kerstliedjes begonnen te zingen (rond 22u) waren Steven en ik best blij dat we nog naar een ander feestje moesten ;-)

Dat tweede feestje was ook heel plezant. Er was een véél te grote birthdaycake en speciale wijn. We praatten o.a. met de moeder van de jarige, die zovele jaren terug uit Zuid-Afrika naar Canada was geëmigreerd. En zo hebben alle Canadezen hier wel een verhaal; weinigen zijn hier geboren en getogen - de meesten komen van ergens anders, wat de mensen hier heel interssant maakt. Het is leuk om in zo'n multicultureel land te leven.

De bovenburen

Onze bovenburen (bij wie we Thanksgiving gevierd hebben, lees hier) zijn het huis uit gezet. Ze hadden de huur al 4 maand niet betaald. Bovendien waren ze midden oktober 'op reis' vertrokken en hadden ze sindsdien niets meer van zich laten horen. Hieronder zie je de trap van ons balkon naar hun balkon... Zoals je kunt zien is die al een tijdje niet meer gebruikt geweest...


De vrouw had de sleutels van haar appartement 'uitgeleend' aan haar zoon. Die zoon kwam dan (overdag!) af en toe langs, om 'samen te zijn' met zijn vriendinnetje. Met als gevolg dat bepaalde geluiden (een krakend bed, gekreun, etc.) Steven uit zijn concentratie haalden :-)

Maar dat is nu allemaal verleden tijd. We krijgen er dus nieuwe bovenburen bij. Wordt vervolgd...

Muziek en hockey

Ho ho ho!

Weer veel te vertellen, ik weet niet echt goed waar te beginnen... Laat ik het maar chronologisch doen.

Vorig weekend was het druk druk druk. Op vrijdagavond zijn we in de Bayou club (een jazz café) naar de "Variety show" van het departement Psychologie geweest. Studenten, onderzoekers, en zelfs proffen mochten hun ding doen. De opbrengst van deze avond ging naar - jawel - charity. Er traden heel veel mensen op, met als gevolg dat het aanbod van de avond ook heel gevarieerd was. Pop, rock, jazz, folk: alles was mogelijk. Een collega van mij deed ook mee, ze zong twee liedjes en speelde gitaar. De topper van de avond was de prof Statistiek die fantastisch sax kon spelen... Echt waar! (stel je dat eens voor bij ons :-)

De zaterdagavond zijn we - opnieuw in de Bayou club én opnieuw voor charity - gaan kijken en luisteren naar "Barry & the Blasters", het muziekgroepje waarin de man van Jo-Anne speelt (Jo-Anne is de prof in wiens lab ik hier werk). Opnieuw een heel sfeervolle avond, gevuld met goeie muziek, pintjes bier, en enkele pasjes op de dansvloer...

Op zondag zijn we weer eens gaan shoppen, want een mens heeft hier wel wat spullen nodig die je tegen de kou beschermen. Zoals vaseline en thermisch ondergoed. Verdere details enkel op aanvraag ;-) En néé, thermisch ondergoed is per definitie níet sexy!

Dit weekend is ook goed gevuld. Gisteren (vrijdagavond) hebben we iets typisch Canadees gedaan. Eerst lekkere burgers gaan eten in "The Works" en dan... gaan kijken naar een hockey wedstrijd! De hockeyploeg van Ottawa ("the 67's") speelden tegen "the bulls". Amai, mannekes, dat is nu écht eens een 'geweldige' sport... De mannen-op-schaatsen vlogen over het ijs en botsten tegen elkaar én tegen de plexiglazen wanden op dat het een lieve lust was. Ik denk dat iedereen me heel snel als niet-Canadese kon ontmaskeren, want bij elke botsing kon ik mijn uiting van medeleven ("oei oei oei"!) niet onderdrukken...

Het eerste doelpunt was voor de 67's. En toen gebeurde er iets heel speciaals. Iedereen had teddyberen meegebracht en gooide die vlak na dat eerste doelpunt op het ijs. Honderden, echt hónderden teddyberen vlogen het ijs op. Nog voor dat ik mezelf belachelijk kon maken door te vragen of dat één van de weirdo hockey spelregels was, werd me (gelukkig) uitgelegd dat dit een speciale kerstactie was. De beren waren bedoeld voor het kinderhospitaal. Mooi mooi mooi, zowaar een ontroerend moment tijdens de hockey wedstrijd...

Uiteindelijk hebben de 67's nog verloren met 3-4, maar dat kon ons niet veel deren. We hadden een mooie avond achter de rug. We zijn van plan om ook nog eens te gaan kijken naar "the Senators", dat zijn de 'professionele' hockeyspelers van Ottawa. Een ticketje kost daar ook stukken meer, maar 't schijnt dat 't wel de moeite is om ze eens te zien. Wordt vervolgd dus.

Ook mooi: toen we op zaterdagavond langs het pond aan ons huisje passeerden, waren de kinderen van de wijk daar hockey aan't spelen (zie foto links). Het deed me denken aan een moderne versie van dat winterschilderij van Breughel... Het kanaal is ook al dichtgevroren (zie foto rechts), maar daar mag je nog niet op. Dat is voor het Winterlude festival...

Koekiemonster

Aangezien Sinterklaas hier in Canada niet bestaat, heb ik gisteren zélf koekjes gebakken. En ze waren lekker :-)

And the winner is...

MONTREAL!

Jep, wij gaan tijdens de kerstvakantie naar het Franstalige deel van Canada! We gaan eerst een 5-tal dagen skiën, langlaufen, sneeuwwandelen en relaxen in het skigebied "Mont Tremblant". Daarna gaan we een 4-tal dagen city-trippen in Montréal.

Jullie hadden met grote getale (76%) op New York gestemd, maar daar gaan we nu dus niet naartoe. Maar wat niet is, kan nog komen natuurlijk :-)

Québec city was op de tweede plaats beland met 17% van de stemmen, en Toronto was laatst met 0% van de stemmen. Maar ook deze steden blijven nog eventjes op ons verlanglijstje staan...

... want we gaan naar Montreal! En daarop had slechts één iemand gestemd. Ik heb er geen idee van wie dat is... De gelukkige winnaar mag mij een mailtje sturen om zich bekend te maken. En niet valsspelen hé ;-)

Het is nu dus ook tijd voor een nieuwe poll... Steven heeft goede voornemens en gaat in 2008 wat aan zijn conditie werken :-) De vraag is nu: welke sport gaat hij hier beoefenen? Zie poll in rechterbovenhoek van deze blog en breng je stem uit!

[Toegevoegd op 10 december 2007]

De gelukkige winnares heeft zich gemeld... Het is Katrien! Proficiat Katrien, we brengen een kleine, typisch Canadese verrassing voor je mee!

Waar of niet waar?

En... raad eens:
Zijn de volgende beweringen WAAR of NIET WAAR?

• Tijdens de maanden oktober en november heeft ons slaapkamerraam dag en nacht open gestaan. Dus ook bij temperaturen ver onder 't vriespunt.
• En we hebben hier nog nooit koud gehad 's nachts :-)
• Ik loop hier nog altijd rond in mijn herfstjas; mijn winterjas hangt nog in de kast. (stoer he? ;-)
• Als er hier heel veel dikke sneeuwvlokken uit de lucht vallen, zegt het weerbericht dat dat "light snow" is...
• Wij zijn dus eens benieuwd wat er uit de lucht zal vallen bij "heavy snow".
• De hondjes dragen hier kousjes om op sneeuw en ijs te kunnen lopen.
• Sommige hondjes dragen sneeuwpakjes, vaak met trendy (*achum*) kerstmotief.
• Steven en ik vinden het best wel grappig om een 20 cm hoge poedel hopeloos te zien wegzakken in 50 cm sneeuw :-)
• Het was hier zaterdag -13° volgens meneer Celcius, wat neerkwam op zo'n -26° gevoelstemperatuur.
• De gevoelstemperatuur is meestal 't dubbel van de gemeten temperatuur.
• Het heeft hier vannacht zo'n 40 cm gesneeuwd en 't is nu nog aan't sneeuwen...
• ... met als gevolg dat ik vanochtend voor 't eerst met de bus naar 't werk ben geweest.

...

En ja hoor, het antwoord op alle vragen is WAAR! (maar dat had je wel gedacht hé?)

Wine tasting & shopping

Toen ik op vrijdagavond thuis kwam van het werk, lag er een postpak op mij te wachten... Ik wist natuurlijk al een beetje wat erin zat, want ik had een lange, lieve brief geschreven naar de Sint. (lees: ik had via Skype aan mijn ouders laten weten waarmee ze ons een plezier konden doen ;-)

En ja hoor, ik was blijkbaar braaf geweest dit jaar, want de Sint had mijn orders opgevolgd. In het pak zat de "Kolonisten van Catan" - het kaartspel voor twee spelers. Dankjewel Sinterklaas ;-)

Ik kon natuurlijk niet wachten om het spel te spelen. Tegen dat Steven en ik de spelregels doorgenomen hadden, waren we al een goed uur (en vele discussies :-) verder ... Maar de beste manier om "de Kolonisten" te leren, is het spel gewoon spelen natuurlijk. En dat hebben we dus gedaan. Het spel is niet zo makkelijk - zeker niet als je 't voor 't eerst speelt. Maar het is wel héél leuk! Zeker als je overtuigend wint... *grijns*

Op zaterdagavond waren we bij bevriend koppel - echte, gediplomeerde wijnkenners - uitgenodigd voor "wine tasting". Dat koppel had een aantal wine tasting avonden georganiseerd om geld in te zamelen voor "charity" (liefdadigheids-organisaties). Maar jammer genoeg (?) hadden ze van elke fles wijn nog een paar glazen over, en die konden daar nu toch ook niet blijven staan, niewaar ;-)

Steven en ik daar dus naartoe. En ewel, 't was de moeite. Die paar flessen, dat bleken er een stuk of 15 (!) te zijn, en nog niet van de minste. Als ik het me goed herinner (*kuchje*) hebben we met ons vieren een stuk of 5 flessen witte wijn en een stuk of 5 flessen rode wijn soldaat gemaakt. De laatste 5 hebben we maar laten staan...

En 't was echt heel interessant. We hebben veel geleerd. Hoe we moesten ruiken, proeven, slurpen, ... Hoe we de wijn op onze tong moesten laten ronddraaien. Hoe we aardbei, bessen, eik, aarde, en bloemen in onze wijn konden proeven. En nog zoveel meer... maar dat schiet me nu eventjes niet te binnen...

Als 'dessert' hebben we mogen proeven van de typisch Canadese ijswijn. Dat is wijn die gemaakt wordt van druiven die pas geplukt mogen worden als het gevroren heeft. Door die bevriezing bevatten de druiven erg veel suiker, waardoor er een zoete, witte wijn onstaat. En amai, dat was echt mijn ding, die ijswijn! Zoooooo lekker! Dat was nu eens echt een geslaagde avond sie.

Op zondag zijn we eerst gaan lunchen in Zak's - lekker eten in een 'fun atmosphere'. En daarna zijn we gaan shoppen. Steven had een nieuwe winterjas nodig en ik had nieuwe winterschoenen nodig - doch dit alles terzijde. Ik zou jullie willen vertellen over de immens overweldigende (en bijwijlen vaak kitscherige) kerstsfeer die hier in alle winkels hangt. Maar dat is niet zo makkelijk - het is iets dat je moet horen (live gezongen kerst gospels! 1000 keer jingle bells op de radio! hohoho!), ruiken (dennennaalden! warme chocomelk! kastanjes!), en vooral zien (kerstbomen! kerstballen! kerstslingers! kerstmannen! kerstsleeën! plastieken rendieren!).

Je kunt er hier echt niet onderuit - de kerstsfeer die hangt overal. Het is lang geleden dat ik me nog zo "kerstachtig" gevoeld heb. En we hebben nu nóg een kleine maand te gaan tegen dat 't zover is... Nu maar hopen dat ik het tegen dan niet beu ben, al dat kerstgedoe.

Winterimpressie

De eerste-sneeuw-die-blijft-liggen

Het heeft gesneeeeeeuuuwd! En nu echt hé, er ligt een pak van wel 10 cm dik, de vlokjes dwarrelen nog steeds uit de lucht en de hemel ziet zwanger van nog méér sneeuw. Ik ben vanochtend te voet naar 't werk gegaan, kwestie van nog eens de sneeuw onder m'n voeten te horen kraken. Dat was lang geleden...

Het geluid van sneeuw onder je voeten:

Als er nog niemand opgelopen heeft: krààààk kràààk kràààk
Als er al een paar mensen je zijn voorgegaan: tsjop tsjop tsjop
Als er al veel mensen zijn gepasseerd: splash splash splash

De mensen die op de poll op november hebben gestemd, hebben dus ook een ietsiepietsie gewonnen, al was de vraag wel degelijk "wanneer valt de eerste sneeuw" en niet "wanneer valt de eerste-sneeuw-die-blijft-liggen". Maar allé kom, de jury is in een goede bui vandaag; diegenen die op november gestemd hebben krijgen bij een bezoek aan onze B&B een dikke kus van de vrouw des huizes (en een teusje kinderchampagne ;-)

Het is nu ook tijd voor een nieuwe poll: Steven en ik hebben gisteren onze kerstvakantie geboekt en jullie mogen raden waar we naartoe gaan... Feel free to vote! (zie rechterkolom)

Logboek Vlaamse parlementsleden

Zoals je op eerdere posts al kon lezen, was hier in de maand oktober een schare Vlaamse parlementsleden op werkbezoek. Als bij toeval kwamen Steven en ik twee van die parlementsleden tegen in Gatineau park; en had ik een paar dagen later de eer de ganse groep te onmoeten (lees "De eerste Belgen").

Ewel, één van die parlementsleden houdt een logboek bij van dat werkbezoek. Dat logboek bestaat uit drie filmpjes. En... ik kom voor in één van die filmpjes (filmpje nummer twee).

Het doet wat vreemd om mezelf zo te zien, maar al bij al valt het nog mee... Je moet weten dat het interview gebeurde ergens in een onderaardse gang op Carleton University, tussen twee 'workshops' door. Het was totaal onverwacht, ik was nergens op voorbereid. En 't moest in één keer gedaan zijn; er was maar één 'shot' en het is dat shot dat je te zien krijgt. Nu, als je nog altijd zin hebt om te kijken, hier vind je een link naar de filmpjes:

Filmpje 1
Filmpje 2
Filmpje 3

PS In deze filmpjes zijn sommige passages zijn nogal politiek getint, maar daar moet je je niet teveel van aantrekken ;-)

Free flu shot & de Kerstman

Ze zijn hier in Canada nogal bang van de griep. Met als gevolg dat je hier overal om je "free flu shot" (= gratis griepvaccinatie) kunt gaan. Ik was deze week al om mijn prik geweest op de universiteit. Zaterdagochtend is Steven naar het "Glebe Community Centre" geweest om zijn prik, en ik ben meegeweest om zijn handje vast te houden... en omdat er opnieuw een "bake sale" was natuurlijk :-)

Alles was perfect georganiseerd. De lange rij wachtenden passeerde langs een grote tafel vol lekkers (cakes, taarten, etc.) die verkocht werden voor een goed werk. Ik zag sommige mensen nog snel-snel een muffin in hun mond proppen voordat ze aan de beurt waren. Kwestie van hun angst-voor-de-prik te ver(g)eten ...

Steven kreeg zijn prik van een lieve, Afro-Canadese verpleegster. De vele kindjes die - al dan niet huilend - hun prik doorstonden kregen grappige stickers. Kortom, alles verliep er op wieltjes.

Op weg naar huis zagen we een grote stoet passeren door Bank Street. En de reden voor de stoet was... de aankomst van de kerstman! Jaja, je leest het goed: de kerstman is hier al in 't land! Kwestie van het grote zwarte gat tussen Halloween en Kerstmis op te vullen (Sinterklaas bestaat hier niet). Bij ons dus geen acties zoals "Geen kerstgedoe voor 15 december" maar wel een full-blown kerstsfeer. De winkels liggen hier al vol met (plastieken) kerstbomen, kleurige kerstballen, en glinsterende slingers. Nu die sneeuw nog en we gaan de perfecte 'white christmas' tegemoet :-)

Die stoet was trouwens echt oneindig grappig. 't Was precies de caravalstoet in Aalst! Onder een stralende hemel reden versierde wagens voorbij. Loeiharde muziek, zakken vol snoep, vele lachende gezichten. Mensen die al vroeg op voorhand post hadden gevat in Bank street, gezeten op een stoel, dekentje over de schoot. En helemaal op 't einde van de stoet: een luidkeels "Ho ho ho" roepende kerstman. Op een wagen vol met - bewegende! - rendieren. De kitsch is de wereld nog niet uit :-)

Naomi Klein

Maandag zijn we - in een volledig uitverkochte zaal - gaan luisteren naar Naomi Klein. Het was echt razend interessant. Een heel knappe madam met straffe ideeën. Er werd eigenlijk van haar verwacht dat ze zou praten over haar boek "Shock Doctrine", dat gaat over de opkomst van het rampenkapitalisme. Maar mevrouw Klein lapte die regels aan haar laars en in plaats van haar boek samen te vatten, vertelde ze honderduit. Ze heeft - sinds de uitgave van haar boek - al zoveel nieuwe voorbeelden gevonden die haar theorie staven, en wou die niet verborgen houden voor ons. Ze vertelde over de ziekenhuizen in New Orleans, over de bosbranden in Californië, over de ziekenzorg in Amerika, etc...

Ze was heel ad rem, niet bang om haar mening te geven over de huidige politieke situatie in Canada (ook al ging die in tegen de mening van vele toeschouwers), en bovendien nog grappig ook! Echt waar, een intelligente vrouw en een interessante avond.

Remembrance day en Rideau river

Op 11 november was het hier "Remembrance Day". Dat is de dag waarop de gevallenen van de Eerste Wereldoorlog (en alle oorlogen en gewapende conflicten sindsdien) worden herdacht. Er waren duizenden, duizenden Canadezen afgezakt naar het centrum van Ottawa. De meeste hadden een rode klaproos op hun kledij gespeld, refererend naar het gedicht "In Flanders Fields".

[voor foto's: zie website Steven]

Het was een heel indrukwekkende ceremonie; de gezichten van de veteranen spraken boekdelen. De oorlog speelde zich opnieuw af, in hun hoofd; ze zagen alles opnieuw gebeuren. Het werd één veteraan zelfs teveel, hij kreeg een hartaanval en zeeg neer. Gelukkig paste een vrouw snel EHBO toe en zou de man het alsnog gehaald hebben...

Vol van emoties zijn we dan gaan fietsen langs de Ottawa rivier. Deze rivier loopt evenwijdig met het Ottawa kanaal, maar is onbevaarbaar. De splitsing tussen de rivier en het kanaal wordt "Hog's back" (= achterste van een mannetjeszwijn) genoemd, omdat de houten vlotten waarmee men vroeger de rivier afvoer, 'daar' (= in het spleetje van de poep :-) altijd bleven steken...


We zagen ook veel Canadese ganzen, 't was precies de Bourgoyen :-) En ook eekhoorntjes, ze zijn zo grappig, ik krijg er niet genoeg van...

Cinema's

Ze hebben hier véél cinema's in Ottawa. We hebben er reeds twee geprobeerd en die zijn ons héél goed bevallen! Een kort verslagje.

Dicht bij ons huisje heb je "Mayfair Theatre". En - zoals de naam het zelf zegt - dat is een klassiek theatergebouw (uit 1932) dat nu gebruikt wordt om films in te draaien. Er is maar één zaal en het interieur is echt gezellig en uniek; met rode gordijnen die openzwaaien zodra de film begint. Héérlijk nostalgisch. Er staat ook een piano waarop iedereen mag spelen voor de film begint.

In de Mayfair spelen ze vooral niet-commerciële, Europese films. Wij gingen kijken naar de Deense comedie "Direktören for det hele" en de Franse comedie "La doublure". Jawel, twee films voor de prijs van één: je mag er gewoon blijven zitten :-) Een ticketje voor één avondje met twee films kost 6 Canadese dollar, dat is ongeveer 4 euro. Voor de prijs moet je 't dus niet laten...

In het centrum van Ottawa ("downtown" zoals ze hier zeggen) heb je de "Bytowne Cinema". Ook een heel gezellige cinema met maar één zaal en - opnieuw :-) - rode gordijnen! In de Bytowne gaan ze prat op hun beroemde popcorn. Op hun website staat dat "there is nothing remotely healthy about it". Dat betekent zoveel als "niet zo gezond maar wel lékker", of nog "hoe vettiger hoe prettiger" :-) Wij hebben die popcorn natuurlijk geprobeerd en ik moet toegeven: ze is echt fabulous... Ze scheppen eerst een reusachtige zak vol popcorn en dan gieten ze er nog wat gesmolten boter over... Ongelofelijk...

Een ander positief punt aan de Bytown is dat ze een "tip jar" (= een pot voor wisselgeld) hebben waarvan ze de inhoud elke maand aan een goed doel schenken. Deze maand is het een organisatie die werkzaam is in Darfur.

Wij zijn gisteren in de Bytowne gaan kijken naar de nieuwe film van Ang Lee, "Lust,Caution", een film waarover we nog de ganse avond nagepraat hebben. Tickets kosten daar ook 6 Canadese dollar voor één film (maar hier mag je niet blijven zitten).

Conclusie van dit verhaal: het is zàlig om hier in Ottawa (toch nog altijd een hoofdstad, al merk je daar niet zoveel van) dergelijke gezellige cinema's te vinden :-) Laat die barre, koude, donkere winter maar komen...

das Binntal

Update: filmpje ook direct te vinden op:
http://www.tsr.ch/tsr/index.html?siteSect=500000&program=89#program=89;tab=loadprogram;vid=8396960

Als je wilt weten...

• waar ik praktisch elke zomer op reis ga om de batterijen weer op te laden
• waar ik ook deze zomer naartoe geweest ben, samen met Steven, Riet, en Martijn (zie onder label Zwitserland)
  
• waar mijn tante en haar Zwitserse man Pius wonen, leven, en werken
• waar je kunt proeven van de lekkerste kaas, de meest verse forel, en de enige echte "café fertig"
• waar je kunt genieten van wandelingen in een prachtige, ongerepte natuur
• waar je zeker ooit in je leven naartoe moet...
  

dan moet je zeker dit filmpje bekijken!

1. Ga naar de site www.tsr.ch
2. Helemaal linksboven bij "Visionner les émissions" kies je voor "Passe-moi les jumelles"
3. Dan kies je voor "Un village au bout du monde"
4. Je krijgt een leuk filmpje van ongeveer 17 minuten te zien. Enjoy!
   

Het land zonder regering

Nee hoor, België is in het buitenland niet enkel bekend om zijn smeuïge chocolade, zijn lekkere frietjes, zijn ongeëvenaard bier. Ook de negatieve kantjes van ons landje zijn hier bekend.

Iedereen die ik hier tegenkom (en dat zijn niet enkel Canadezen maar ook Chinezen, Fransen, Ijslanders, Macedoniërs, noem maar op!) vraagt me of ik afkomstig ben uit "that country without government". Slik. Ja dus.

We waren jarenlang "het land van Dutroux"; nu zijn we "het land zonder regering".

Laat ons dus maar hard werken aan de promotie van chocolade, bier en friet ;-)

Snoep gezond...

... eet een appel!

Watervallen, wasabi, en bevers

We zijn gisteren (zaterdag) naar de "Chutes" (watervallen) van de Rideau rivier geweest. Namelijk daar waar de Rideau rivier uitmondt in de Ottawa rivier. De Ottawa rivier scheidt het Engelstalige deel van Ottawa (gelegen in de provincie Ontario) van het Franstalige deel van Ottawa (gelegen in de provincie Quebec). Als je ziet met welk geweld de Rideau rivier zich in de Ottawa rivier stort, begrijp je waarom ze het Rideau kanaal hebben aangelegd...

Voor de verandering eens niet enkel een foto...

... maar ook een filmpje :-)

's Avonds zijn we héérlijk gaan eten in een Japans/Koreaans restaurant. Zeg zeker nooit "Japans" tegen ander Aziatisch eten, zoals Chinees, Indisch, of Vietnamees. Japans eten is echt helemaal anders. We aten sushi, rauwe vis, tempura, rijstbolletjes, scampi, en bulgogi (= een Koreaanse specialiteit; gemarineerd vlees). We hebben bovendien veel bijgeleerd:

- Dat kleine groene bolletje op je bord, dat eruitziet als avocadopuree, mag je niet in één keer in je mond steken. Het ís namelijk geen avocado, maar wasabi. En wasabi is pikant, héél pikant. De chef van het restaurant legde ons uit dat je een beetje van dat bolletje over je rauwe vis moet smeren. Het geeft smaak aan de vis en doodt bacteriën. Jammergenoeg was dat bolletje al in mijn keel verdwenen en stond mijn keel in brand. Maar alle bacteriën waren daar nu wel dood. Nèh.
- Een sushi mag je niet proberen te 'snijden' met je stokjes. Een sushi moet je in één keer in je mond steken.
- Toen we de (Koreaanse) chef van 't restaurant vroegen wat het verschil was tussen de Japanse en de Koreaanse keuken, antwoordde hij: "De Japanse keuken is gezond, de Koreaanse keuken is lékker" :-) Ik ga daar trouwens niet mee akkoord hoor, mijn Japans gerecht was echt heerlijk!
- Tot slot heb ik mijn talent in het eten met stokjes nog wat verbeterd ;-)

Vandaag (zondag) wou ik natuurlijk per sé naar dat meertje met de bevers, dat Steven op zijn verlofdag 'ontdekt' had. Het was de lange klim-met-de-fiets waard! Het meertje zat echt vol bevers. Ze waren druk in de weer met het maken van hun nest (burcht). Het was echt koddig om de beestjes te zien zwemmen, klauteren, plonzen... Als bewijs nog een filmpje... Let vooral op de grote tak die het beestje meesleurt!

Verjaardagsfeestje

Gisteren, vrijdagavond, hebben we een verjaardagsfeestje gegeven. Voor onze nieuwe vriendjes en vriendinnetjes hier. En 't was heel plezant! Zelfs zo plezant dat de ever-taking-photographs Steven zijn camera volledig uit 't oog is verloren :-) Géén foto's dus, van gisterenavond. Wél: veel mooie herinnerigen, leuke cadeautjes, goeie restaurant-tips (hét gespreksonderwerp van de avond), en nog een paar nieuwe vriendjes bij :-)
Een héél geslaagde avond.

Steven's verlofdag

Op 1 november hebben jullie daar in België verlof hé? Hier in Canada is dat géén verlofdag... Maar omdat Steven "home office" doet voor zijn bedrijf ergens in de Westvlaanders, had hij wél verlof. Hoe het met mijn "recht op verlof" zat, was minder duidelijk; maar aangezien ik maar liefst drie meetings had, ben ik gaan werken. Steven, daarentegen, heeft van zijn verlofdag gebruik gemaakt om te gaan fietsen in Gatineau Park. Zijn doel-van-de-dag was: véél verder geraken dan dat we de vorige keren geraakt waren. Hij was er heilig van overtuigd dat dat ging lukken, want nu had hij zijn traag vriendinnetje niet aan zijn been natuurlijk :-)

En het is hem gelukt! Hij is helemaal tot aan Champlain Lookout gefietst. Hij heeft een prachtige dag gehad en veel beestjes gezien... *zucht* Ik moet toegeven dat ik wel een beetje jaloers was toen hij thuiskwam met al die mooie verhalen. (Van die drie meetings die ik had is er trouwens géénéén (!) doorgegaan; twee van de drie werden uitgesteld en de laatste werd gewoon gecanceled .... grrrrr!). Anyway, hieronder een fotoreportage van Steven zijn dagje verlof!

Als je Steven eens hoort moet je hem zéker vragen om het geluid dat dit beestje maakt, achter te doen. He's doing great :-)

De Canadese bever, het nationale dier van Canada

... en het gebied waar de bever leeft

Als je goed kijkt zie je hier een hert tussen de bomen

Uitzicht vanop Huron Lookout
(klik op de foto als je ze wilt vergroten)

Uitzicht vanop Champlain Lookout
(ook deze foto kun je vergroten door te klikken)

Midden in het bos staan idyllische chaletjes en in die chaletjes brandde een écht haardvuur! Gezelligheid troef dus.

De volgende keer ga ik zéker weer mee fietsen...! En dan doen we in onze thermoskan warme chocomelk i.p.v. warme thee. Als dat geen gezellig idee is :-)

Halloween

Op 31 oktober wordt Halloween gevierd. Je kunt er voor zijn (leuk, die pompoenen!), je kunt er tegen zijn (véél te commercieel enzo) maar ontsnappen doe je er - hier in Canada - niet aan. Het is een dag waar jong en oud naar uit kijkt; een-dag-uit-de-duizend (of beter: een dag-uit-de-driehondervijfenzestig :-)

Het begint eigenlijk al weken op voorhand. Mensen 'versieren' hun huizen met afgrijselijke maskers, ratelende geraamten, vliegende vleermuizen en uitgesneden pompoenen. In de voortuintjes worden pseudo-grafzerken neergepoot.

Op Halloween zelf startte ik mijn werkdag met een heuse Halloween-labmeeting. Alle collega's waren verkleed, gaande van monster tot piraat tot heks. Er was een gigantische hoeveelheid aan taarten, koeken, muffins, cakes, en brownies. En tussen al dat vreten door, probeerden we ons serieus te houden en een artikel te bespreken...

's Avonds haastte iedereen zich naar huis. De kinderen uit de buurt komen dan immers langs om "trick-or-treat" te doen, wat zoveel betekent als: "geef me snoep of anders doe ik je iets". In werkelijkheid gaat het er veel minzamer aan toe. Er is bij ons in de buurt een soort ongeschreven regel: Als je een pompoen buiten zet, betekent het dat je een voorraad snoep in huis hebt. Als je niets buiten zet, dan gaan de kinderen je huis zonder meer voorbij (en riskeer je dus ook geen 'trick').

Onze huisbaas, de Chinese mister Lee, had natuurlijk wél een pompoen buitengezet. Van zodra het donker werd, kwamen de eerste kindjes langs. De meesten waren nog erg klein en waren dan ook vergezeld van hun ouders. Stuk voor stuk waren ze volledig uitgedost - we zagen prinsesjes, piraten, spoken, monsters, enzomeer. En Steven en ik maar snoepjes uitdelen...


Later op de avond kwamen de oudere, stoerdere kinderen; nu níet vergezeld van hun ouders en vaak ook minder uitgebreid verkleed. Er zaten ook enkele 'professionals' tussen: oudere gasten die met een reusachtig-grote juten zak alle huizen afliepen om zoveel mogelijk snoep bijeen te krijgen...

Het was eens een belevenis voor mij en Steven om Halloween hier mee te maken, maar de Halloween die hier 'gevierd' wordt ligt toch mijlenver van wat het oorspronkelijk was (All Hallows Eve - Keltisch 'oudejaar' en tevens terugkeer van de geesten van gestorvenen).

En - o ja - het was toevallig ook nog mijn verjaardag, de 31e. Maar met die ganse Halloweensfeer was zelfs Steven die een beetje uit het oog verloren (lees: rats vergeten)... Ik had hem nochtans - hint hint - laten weten dat ik wel blij zou zijn met een fles van mijn lievelingsdrank. Maar de hints waren blijkbaar niet goed begrepen (hij is dan ook een màn ;-) en dus had hij mij een grote pumkin-pie (pompoentaart) gekocht. Maar omdat ik die dag zó versuikerd was, hebben we toch een dagje gewacht tegen dat we die aangesneden hebben...

Voor mijn verjaardag kreeg ik wél veel leuke, grappige, originele, en lieve mailtjes, e-cards en kaartjes-die-met-de-post-verzonden-worden :-) waarvoor een dikke, welgemeende DANKJEWEL

Muffins, de eerste sneeuw, en Pink Lake

Gisteren (zaterdag) was het hier een héél regenachtige dag... Een dag waarop je des te meer geniet van een ontbijt buitenshuis... Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer flink te werken aan mijn missie "probeer álle muffins in de Starbucks" :-) Steven is ondertussen gefascineerd geraakt door Canadese elektriciteitspalen (lees hier) en af en toe heb ik de eer naast zo'n paal te mogen poseren ;-)

Vandaag (zondag) was het erg koud (ik schat rond 0°C) maar zonnig. We hebben onszelf goed ingeduffeld en zijn met de fiets opnieuw richting Gatineau park getrokken. Het verschil met vorige week was enorm: bijna géén blaadjes meer aan de bomen, alle herfstkleurtjes waren verdwenen... Ongelofelijk hoe snel het kan veranderen. De winter is hier nu echt op komst...

Wel (opnieuw) tot de vaststelling gekomen dat fietsen niet echt mijn ding is. Zolang het over geasfalteerde paadjes gaat, valt het nog mee. Maar zo in't bos, over keien en rotsen, steil naar beneden of steil naar boven: Ik moet toegeven dat ik meer nààst mijn fiets gewandeld heb dan dat ik erop gezeten heb... Maar mooi was het wel...

De picnic onderweg was dan wél weer leuk - vooral de thermoskan vol warme thee deed meer dan deugd. Tijdens de picnic dwarrelden plots kleine witte vlokjes naar beneden. Ik dacht eerst dat het pluisjes van één of andere weirdo boom waren, maar nee: Het waren échte sneeuwvlokjes! Het was erg leuk, temeer omdat de zon gewoon bleef schijnen terwijl die vlokjes naar beneden dwarrelden. De eerste sneeuw viel dus in de maand oktober! Een hele dikke proficiat aan de enige persoon die op oktober gestemd had (zie poll in rechterkolom)! Toevallig weet ik wie dat is (lang leve MSN ;-) ... Loekazz, als je in onze B&B komt logeren, wordt u een glaasje champagne aangeboden bij het ontbijtbuffet...!

Doel van onze fietstocht was Pink Lake. Ik had gehoopt een knalroze meer te zien, maar dat viel dik tegen. Het meer was diepgroen. Pink Lake wordt Pink Lake genoemd omdat de familie Pink haar naam gegeven heeft aan dat meer... Tjah...

De teleurstelling maakte echter snel plaats voor oprechte verwondering. Pink Lake is immers een heel speciaal meer, het is - hou je vast - een meromictisch meer! Dit betekent dat de bovenste (warme) waterlagen niet vermengd worden met de onderste (koudere) waterlagen - wat in een normaal meer wél zo is. In meromictische meren komt in die onderste waterlagen dan ook géén zuurstof voor, met als gevolg dat daar ook géén leven mogelijk is...

... Maar dat is buiten de sulfur bacteria gerekend. Deze bacterie gebruikt sulfur in plaats van zuurstof om zonlicht om te zetten in energie (cf. fotosynthese) en kan dus overleven in zuurstofloze omgevingen. En het allerleukste is: deze bacteriën zijn roze :-) Vele meters onder haar wateroppervlak is het Pink Lake dus roze. A happy end after all...

Tijd

Volgens de 'Speciale Relativiteitstheorie' van Einstein is tijd een relatief begrip. Kan dat iets te maken hebben met het feit dat jullie al dit weekend overschakelen op 't winteruur, en wij pas volgend weekend? Anyway, Einstein of niet, wij komen gedurende één week (van zondag 28 oktober t.e.m. zaterdag 4 november) een uurtje dichter bij jullie :-) Het uursverschil tussen België en Ottawa is voor één week geen 6 uur, maar 5 uur. Maak daar gebruik van, zou ik zo zeggen :-)

De eerste Belgen

Ik had me sinds de eerste dag dat we hier waren, afgevraagd wanneer we de eerste Belgen in Canada gingen ontmoeten. Gingen het toeristen zijn? Of mensen die hier (al dan niet tijdelijk) woonden? Of nog iets anders?

Met de toekomst is het zo dat ze vaak nóg onwaarschijnlijker is dan wat we ervan verwachten...

De eerste Belgen die we hier ontmoetten waren - hou je vast - een schare Vlaamse Volksvertegenwoordigers!

Toen Steven en ik 's zondags door het bos fietsten, hoorden we plots en onmiskenbaar de Vlaamsche Taal door de bomen waaien. En ja hoor, we zijn op het geluid afgegaan en kwamen zowaar in contact met twee Vlaamse volkstegenwoordigers (de burgemeester van Puurs en de presidente van de commissie economie, werk, en sociale zekerheid). Ze waren op werkbezoek in Canada en hadden een namiddagje vrijaf, waar ze dankbaar gebruik van maakten om in 't bos te wandelen. Wat gebabbeld, gegevens uitgewisseld, en daa-aag gezegd. Gedacht dat het daarbij ging blijven...

Niet dus.

Toen ik vandaag samen met mijn nieuwe collega's de car- en flight-simulator aan't uittesten was, kregen we te horen krijgen dat er een groep "Belgian Government People" op komst was. En ja hoor, die twee mensen die we zondag ontmoet hadden waren er ook weer bij. Samen met nog een tiental andere mensen die er stuk-voor-stuk very very important uitzagen :-) Ik weet niet hoeveel Vlaamse volksvertegenwoordigers jullie kennen - ik herkende enkel Jef Tavernier.

Ik word aan de ganse groep Government People voorgesteld als "the talented researcher from Ghent blablabla" en daar sta ik dan, knalrood, in een afgesleten jeans, en met een mond vol tanden. Ze stoppen me allemaal hun visitekaartje toe; ik ontmoet o.a. het adjunct-posthoofd van de Belgische Ambassade in Canada en een Vlaamse professor die nu op Carleton University werkt. Very weird allemaal; en: "O - u heeft geen visitekaartje?!!" (Nee, dat heb ik niet, nog nooit gehad trouwens).

Op de koop toe word ik nog gefilmd en moet ik zeggen wat ik hier doe en vooral benadrukken dat ik na mijn jaartje Canada zéker terugkom naar België (kwestie van de brain drain tegen te gaan)... Dat interview komt misschien op Actua TV, zeker níet kijken dus ;-)

Een ganse belevenis dus, die eerste-Belgen-in-Canada-ontmoeting.

Maar -after all- moet ik toegeven dat ik ook vree content ging geweest zijn met een verdwaalde Belgische toerist :-)

Minder handjes schudden enzo.