Muffins, de eerste sneeuw, en Pink Lake

Gisteren (zaterdag) was het hier een héél regenachtige dag... Een dag waarop je des te meer geniet van een ontbijt buitenshuis... Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer flink te werken aan mijn missie "probeer álle muffins in de Starbucks" :-) Steven is ondertussen gefascineerd geraakt door Canadese elektriciteitspalen (lees hier) en af en toe heb ik de eer naast zo'n paal te mogen poseren ;-)

Vandaag (zondag) was het erg koud (ik schat rond 0°C) maar zonnig. We hebben onszelf goed ingeduffeld en zijn met de fiets opnieuw richting Gatineau park getrokken. Het verschil met vorige week was enorm: bijna géén blaadjes meer aan de bomen, alle herfstkleurtjes waren verdwenen... Ongelofelijk hoe snel het kan veranderen. De winter is hier nu echt op komst...

Wel (opnieuw) tot de vaststelling gekomen dat fietsen niet echt mijn ding is. Zolang het over geasfalteerde paadjes gaat, valt het nog mee. Maar zo in't bos, over keien en rotsen, steil naar beneden of steil naar boven: Ik moet toegeven dat ik meer nààst mijn fiets gewandeld heb dan dat ik erop gezeten heb... Maar mooi was het wel...

De picnic onderweg was dan wél weer leuk - vooral de thermoskan vol warme thee deed meer dan deugd. Tijdens de picnic dwarrelden plots kleine witte vlokjes naar beneden. Ik dacht eerst dat het pluisjes van één of andere weirdo boom waren, maar nee: Het waren échte sneeuwvlokjes! Het was erg leuk, temeer omdat de zon gewoon bleef schijnen terwijl die vlokjes naar beneden dwarrelden. De eerste sneeuw viel dus in de maand oktober! Een hele dikke proficiat aan de enige persoon die op oktober gestemd had (zie poll in rechterkolom)! Toevallig weet ik wie dat is (lang leve MSN ;-) ... Loekazz, als je in onze B&B komt logeren, wordt u een glaasje champagne aangeboden bij het ontbijtbuffet...!

Doel van onze fietstocht was Pink Lake. Ik had gehoopt een knalroze meer te zien, maar dat viel dik tegen. Het meer was diepgroen. Pink Lake wordt Pink Lake genoemd omdat de familie Pink haar naam gegeven heeft aan dat meer... Tjah...

De teleurstelling maakte echter snel plaats voor oprechte verwondering. Pink Lake is immers een heel speciaal meer, het is - hou je vast - een meromictisch meer! Dit betekent dat de bovenste (warme) waterlagen niet vermengd worden met de onderste (koudere) waterlagen - wat in een normaal meer wél zo is. In meromictische meren komt in die onderste waterlagen dan ook géén zuurstof voor, met als gevolg dat daar ook géén leven mogelijk is...

... Maar dat is buiten de sulfur bacteria gerekend. Deze bacterie gebruikt sulfur in plaats van zuurstof om zonlicht om te zetten in energie (cf. fotosynthese) en kan dus overleven in zuurstofloze omgevingen. En het allerleukste is: deze bacteriën zijn roze :-) Vele meters onder haar wateroppervlak is het Pink Lake dus roze. A happy end after all...

Tijd

Volgens de 'Speciale Relativiteitstheorie' van Einstein is tijd een relatief begrip. Kan dat iets te maken hebben met het feit dat jullie al dit weekend overschakelen op 't winteruur, en wij pas volgend weekend? Anyway, Einstein of niet, wij komen gedurende één week (van zondag 28 oktober t.e.m. zaterdag 4 november) een uurtje dichter bij jullie :-) Het uursverschil tussen België en Ottawa is voor één week geen 6 uur, maar 5 uur. Maak daar gebruik van, zou ik zo zeggen :-)

De eerste Belgen

Ik had me sinds de eerste dag dat we hier waren, afgevraagd wanneer we de eerste Belgen in Canada gingen ontmoeten. Gingen het toeristen zijn? Of mensen die hier (al dan niet tijdelijk) woonden? Of nog iets anders?

Met de toekomst is het zo dat ze vaak nóg onwaarschijnlijker is dan wat we ervan verwachten...

De eerste Belgen die we hier ontmoetten waren - hou je vast - een schare Vlaamse Volksvertegenwoordigers!

Toen Steven en ik 's zondags door het bos fietsten, hoorden we plots en onmiskenbaar de Vlaamsche Taal door de bomen waaien. En ja hoor, we zijn op het geluid afgegaan en kwamen zowaar in contact met twee Vlaamse volkstegenwoordigers (de burgemeester van Puurs en de presidente van de commissie economie, werk, en sociale zekerheid). Ze waren op werkbezoek in Canada en hadden een namiddagje vrijaf, waar ze dankbaar gebruik van maakten om in 't bos te wandelen. Wat gebabbeld, gegevens uitgewisseld, en daa-aag gezegd. Gedacht dat het daarbij ging blijven...

Niet dus.

Toen ik vandaag samen met mijn nieuwe collega's de car- en flight-simulator aan't uittesten was, kregen we te horen krijgen dat er een groep "Belgian Government People" op komst was. En ja hoor, die twee mensen die we zondag ontmoet hadden waren er ook weer bij. Samen met nog een tiental andere mensen die er stuk-voor-stuk very very important uitzagen :-) Ik weet niet hoeveel Vlaamse volksvertegenwoordigers jullie kennen - ik herkende enkel Jef Tavernier.

Ik word aan de ganse groep Government People voorgesteld als "the talented researcher from Ghent blablabla" en daar sta ik dan, knalrood, in een afgesleten jeans, en met een mond vol tanden. Ze stoppen me allemaal hun visitekaartje toe; ik ontmoet o.a. het adjunct-posthoofd van de Belgische Ambassade in Canada en een Vlaamse professor die nu op Carleton University werkt. Very weird allemaal; en: "O - u heeft geen visitekaartje?!!" (Nee, dat heb ik niet, nog nooit gehad trouwens).

Op de koop toe word ik nog gefilmd en moet ik zeggen wat ik hier doe en vooral benadrukken dat ik na mijn jaartje Canada zéker terugkom naar België (kwestie van de brain drain tegen te gaan)... Dat interview komt misschien op Actua TV, zeker níet kijken dus ;-)

Een ganse belevenis dus, die eerste-Belgen-in-Canada-ontmoeting.

Maar -after all- moet ik toegeven dat ik ook vree content ging geweest zijn met een verdwaalde Belgische toerist :-)

Minder handjes schudden enzo.

Fall Rhapsody

Het was hier vandaag prachtig weer: een stralende zon en zeker 25°C! En aangezien zowel Esteban en ik nu in bezit zijn van een fiets, zijn ook taalgrenzen niet meer veilig voor ons: Jawel, we hebben ons vandaag voor 't eerst in Gatineau (het Franstalige gedeelte van Ottawa) gewaagd! In alle kleuren dwarrelden blaadjes neer dat het een lieve lust was... Fall Rhapsody!

Waarom we de grens bijna niet overmochten :-)

Nog een verhaaltje van onze Brussel-Ottawa reisdag...
Steven en ik droegen natùùrlijk onze speciale t-shirts :-)
We hadden nooit kunnen voorspellen dat iedereen ons honderduit zou vragen over de tekst op die t-shirts.


Gaande van onze buren in 't vliegtuig tot de douane-beamten in New York Airport: ze wilden allemaal weten wat er op onze t-shirts stond. En wij maar telkens uitleggen... (maar wat is nu de vertaling van "uuflakke", "beeze" en "babelesse"?)
We hebben er al veel mee kunnen lachen alleszins... Bedankt Sarah & Marijn !!! (en bedankt iedereen die achter dit snode plan zit, 't is lief dat jullie ons op die manier probeerden thuis te houden ;-)

Belgie in Canada

Kennen ze Belgie in Canada? Ja hoor!

Op de wekelijkse Farmers' Market verkopen ze Brussels sprouts. Wij hebben er natuurlijk gekocht; ze waren heel lekker :-)
Wat in de supermarkt ook opvalt is dat vele mensen "Real Belgian Bread" kopen. En ik kan ze geen ongelijk geven, het Canadese brood smaakt nergens naar! Het is van dat sponsachtig brood dat je best eerst in de bruudruuster steekt en dan pas in je mond...
Bij het aanschuiven aan de kassa in de supermarkt passeer je - uiteraard - een gans rek met "Real Belgian Chocolate". Ik heb ze nog niet geprobeerd... Ik heb namelijk mijn voorzorgen genomen en een aanzienlijke hoeveelheid échte Belgische chocolade (jaja, de enige echte, Cote d'Or) meegesmokkeld. Nog een geluk dat ze 'm bij de douane niet afgenomen hebben. En moest ik hier in serotonine-nood geraken, dan hebben Wouter en Katrien mij beloofd me - per postpak - uit de problemen te helpen, waarvoor dank bij voorbaat :-)

Maar ze kennen de Belgen uiteraard niet enkel van ons eten. Nee, de meeste vragen die ze mij stellen gaan over de taal die we spreken. Ik krijg dagelijks (!) vragen zoals:
- Welke taal spreken jullie nu eigenlijk in Belgie?
- Welke taal spreek jij?
- Ken je dan ook Frans?
- En Duits?
- En Engels?
- Spreek je "Dutch" of "Flemish"?
- Wat is het verschil tussen "Dutch" en "Flemish"?
- Begrijpen jullie in Belgie dan wat ze in Holland te vertellen hebben?

De problemen tussen de Vlamingen en de Walen zijn hier ook niet onbekend. Een collega van mij kan het niet laten om tenminste één keer per dag zijn hoofd binnen te steken en vragen te stellen zoals:
- Do you really hate the French (= de Walen)?
- Would you date a French guy?

Jaja, ik heb de belgometer hier niet nodig, ik word hier dagelijks getest op mijn unionistische dan wel separatistische gevoelens :-)

De unief

Omdat we hier in de eerste plaats zijn om te werken (jawel!), eens een post over ons werk :-)
Steven doet "home office" en ik werk hier aan Carleton University. Het is wel even wennen... De universiteitscampus is erg groot, en omvat niet alleen de gebouwen voor álle departementen (gaande van Aereospace Engineering tot Russian Studies) maar ook gigantische parkeerterreinen, ontelbaar veel pizzahutten, hamburgertenten, coffee shops, en ook een volledig uitgerust sportcomplex.

De ganse campus is bovendien ondertunneld: Je kunt via die onderaardse gangen van het ene gebouw naar 't andere gaan. Ik heb daar tot nu toe nog niet veel gebruik van gemaakt (ze zijn me veel te warm!) maar dat kan nog veranderen als't winter wordt natuurlijk...

Mijn bureau bevindt zich in een nieuw gebouw, het "Virtual Simulation Building". Vraag me niet waarom het zo noemt; niemand schijnt dat hier te weten :-) Voor 10u 's ochtends en na 16u 's avonds zit ik hier meestal alleen te werken. Behalve op woensdag, want dan hebben we een lab-meeting en dan is iedereen er wél.

In tegenstelling tot de andere gebouwen van de unief, waar de verwarming al vollenbak draait, wordt de verwarming in ons gebouw pas op 1 november aangedraaid. 't Was dus toch niet zo'n slecht idee om al die dikke wintertruien in te pakken...

's Middags eten de studenten hier een hamburger met een grote pak friet, en een diet-chocomelk, kwestie van niet te verdikken ;-) De eerste week deden Esteban en ik duchtig mee, want geef toe: Al die vettigheid smààkt wel. Na het bekijken van de film "Supersize Me" was mijn honger wat gestild, maar die van Steven niet; vreemd genoeg had die film hem net zin doen krijgen in een hamburger... (?!)

We zijn dan toch op zoek gegaan naar een gewoon studentenrestaurant (zoals je dat bij ons hebt) maar dat is hier totaal onbestaande. Tja, dan is het (jammergenoeg) ook niet zó verwonderlijk dat overgewicht hier zo'n probleem is...
Voor de rest alles dik in orde met ons :-) 'k Ga nog wat voortwerken nu! Ciao ciao xxx

Updates

Updates in de balk rechts

• Een heuse poll: wanneer valt hier de eerste sneeuw?
  Feel free to vote!
• Een lijstje met wat hier zoal te beleven valt...
  
• Een lijstje met "favoriete blogs" (van vrienden etc.)
• Aftellen tot wanneer we 'ns terugkomen naar België (nl. na een half jaartje). Daarna keren we terug naar Ottawa voor nóg een half jaar :-)
  

Updates voor de post getiteld "Bel me, schrijf me, ...":

• Toegevoegd op 10 oktober: ski-info!
  
• Toegevoegd op 9 oktober: vlieg-info!
• Toegevoegd op 8 oktober: postbus-in-herfststijl-foto

Indische sferen...

Vanochtend zijn we gaan kijken voor een fiets voor Steven. We waren de fietsenwinkel waar we moesten zijn (nl. bij een zekere Peter), al vele keren voorbijgelopen. Vandaag hebben we die eindelijk gevonden: Je moet een café binnengaan, doorlopen, een koertje vol rokende zatlappen doorkruisen, en dan linksachter een klein deurtje binnengaan... En dat deurtje was jammergenoeg op slot. Er hing een briefje: "Peter is at Satellite Office". De Satellite Office bleek gewoon een schuilnaam te zijn voor het café :-) Wij dus dat café binnen, waar we Peter-de-fietsenverkoper al snel vonden. Met zijn biertje in de hand heeft hij Steven een stevige tweedehands fiets verkocht. Deal!


Deze namiddag waren we uitgenodigd op een verkoop van Indische spulletjes. De kunstzinnige vrouw van wie we ons appartementje huren (Andrée Pouliot) woont in India en was nu voor een paar dagen in Ottawa. Samen met haar zus Madeleine heeft ze Sisters Bazaar opgericht. Het was er heel gezellig, we dronken er héérlijke "hot apple cider" (een soort gluhwein maar dan met appelsap i.p.v. met wijn), aten er home-made cookies en kochten er mooie Indische geschenkjes.

Internet at Home!

Op een dag vonden we een pakje voor onze deur: onze self-installation kit voor tinternet was toegekomen! Snel-snel openen, en dan kon de klus beginnen... Jawel, men wordt hier verondersteld om de virtuele poorten tot het worldwideweb zélf te openen :-)
En om even héél eerlijk te zijn: ik had nooit gedacht dat het ging lukken. Het bijgevoegde boekje 'self-installation in 7 easy steps' beloofde ons echter dat het poepsimpel was. En dus begonnen we eraan. Elk van die 7 easy steps bestond uiteraard uit nog eens zo'n 20 steps, maar stapje-voor-stapje zijn we er geraakt... En nu hebben we dus internet thuis. Jippie!

Ons eerste weekend in Canada

Ons eerste weekend in Ottawa was meteen een lang weekend: Op maandag 8 oktober vieren ze hier Thanksgiving... en dat is een verlofdag natuurlijk :-)

Op vrijdag hebben Esteban en ik nog genoten van een Oosterse maaltijd op den unief. Op zaterdag hebben we de Bank Street afgewandeld. Die straat begint op 100 meter van ons huisje (met de famous Bagel shop, altijd open! :-) en is kilometers lang. Op de Bank Street vind je allerlei leuke winkeltjes (papierwaren, keukengerief, elektronica) en vooral: véél leuke restaurantjes en cafeetjes!

Er was die zaterdag toevallig ook een grote verkoop van koeken en taarten aan de gang; het bleek later "Ottawa's Biggest Bake Sale" te zijn. We kochten er heerlijke muffins... MMMmmm!

Op zondag zijn we naar de wekelijkse markt gegaan, ook vlakbij ons huisje. 't Is een beetje raar, je hebt niet 't gevoel dat je in een hoofdstad leeft, eerder in een dorp...

Het pond vlakbij ons huisje...

Indian Summer...

We maakten ook een prachtige wandeling langs het Rideau Canal, dat uitmondt in de Ottawa River. Een indrukwekkend sluizencomplex (met maar liefst 9 sluizen!) zorgt ervoor dat de boten en kano's van de rivier op het kanaal geraken, en omgekeerd natuurlijk. Wij hadden het geluk dit schouwspel van het openen en sluiten van de sluizen life te kunnen meemaken.

Parliament Hill (klik op foto om te vergroten)

"Maman" van Louise Bourgeouis (zie ook mijn post getiteld "Spin")

Elke dag markt op Byward Market... (Halloween komt eraan)

's Avonds werden we verrast door geklop op onze deur: De bovenburen nodigden ons uit om samen met hen Thanksgiving te vieren. Onze bovenburen, dat zijn twee mensen van in de 40, allebei gescheiden, en completement fou. (Iemand vertelde me dat er van elke Canadees "een hoek af is" en ik kan dat niet ontkennen :-) Eerst veel wijn gedronken, en dan genoten van "chicken, mashed potatoes, and salad". Een onvergetelijke avond.

Onze onderburen, dat is een bejaard koppel Chinezen, tevens eigenaars van het huisje. Mister Lee is - letterlijk - kromgewerkt van het sleuren met zware zakken rijst voor zijn Chinees restaurant. Ze zijn wel erg lief en behulpzaam.

Op onze verlofdag (maandag) genoten van smeuige koeken en heerlijk-warme drankjes in de Starbucks. Dankjewel voor deze traktatie Michael & Nadine, Anne & Hans!

Verder in onze straat: massa's eekhoorntjes en 's avonds ook raccoons (wasbeertjes)...

Het weer

Het is hier nu erg warm: zeker 25°C! Ongelofelijk, en dat terwijl zowel Esteban als ik enkel onze winterkleren meegesjouwd hebben... Onze zomerkleren hebben we in België achtergelaten, in de veronderstelling dat 't hier koud ging zijn. De meeste studenten op Carleton University lopen hier rond in "topje-shortje-slippers" tenue. Esteban en ik vallen danig uit de toon...

Maar niet getreurd: er is verandering op komst... De winters schijnen hier heel erg koud te zijn. Ik dacht dat -20°C de minimum wintertemperatuur was, maar sinds gisteren weet ik dat dat de gemiddelde wintertemperatuur is. Slik... De minimum wintertemperatuur is iets van een -35°C, ik ben het alweer vergeten (lees: ik wil het gewoon niet weten) ...

Wordt vervolgd...

De omgeving

Ons huisje (wij zitten op 't eerste verdiep)De straat

De omgeving



Er lopen hier héél veel eekhoorntjes...

Ons huisje

Hoi hoi,

Wij stellen het hier héél, héél goed. 't Is misschien een beetje raar om te zeggen, maar we zijn het hier al een beetje gewoon. Raar hé? Ons huisje is echt superleuk; hieronder zie je waarom :-)

De woonkamer

Nog 'ns de woonkamer

De keuken

Balkon nr. 1

Balkon nr. 2


Ons hemelbed...

... en last but not least: onze Bollywood badkamer (maar eigenlijk moet je gewoon langskomen om 'm te zien!)

Bel me, schrijf me, ...

Hoe kunnen jullie ons bereiken?

1. Kom gewoon eens langs :-)

• Ons adres is Holmwood Avenue 187 Apt. 2, Ottawa K1S 2P3, Canada. Onze Bed & Breakfast wacht jullie op!

• Luchtvaartmaatschappijen die vanuit Brussel naar Canada vliegen: Air Canada, Air Transat, American Airlines, British Airways, Brussels Airlines, Delta Airlines, United Airlines.
  Het best kies je om te landen in Ottawa zelf; of in Montreal.
  Vanuit de luchthaven van Montreal rijden er bussen naar Ottawa; de rit duurt ongeveer 2 uur.
  

• Als je komt om te skiën, neem dan eens een kijkje op: Camp Fortune, Edelweiss Valley, Mont Cascades, Mont Ste Marie, Ski Vorlage, Mount Pakenham, Calabogie, en Mont Tremblant
  

2. Schrijf een mailtje

• Voor mij: liefst op mijn Hotmail of Gmail adres
• Voor Steven: liefst op zijn Gmail adres
  

3. Chatten

• Je kunt ons bereiken via MSN, GMail en ook via Skype

4. Geef een belletje

• Het goedkoopst is Skype, dat kost helemaal niets
• Je kunt ook op ons vast toestel bellen (vanuit België: 001-613-234-5599), maar hou er rekening mee dat wij hier 6 uur "achter" zitten. Ons dus niet wakker bellen hé ;-)
• Het GSM nummer dat we in België hadden werkt NIET tijdens ons verblijf in Canada!
  

5. Schrijf een briefje

• 't Adres staat hier boven. 't Was trouwens superleuk om te zien dat er hier al post op ons lag te wachten toen we hier toekwamen! Dankjewel Griet & Lieven, Trevor & Patricia!

Brussel - Ottawa

Vierentwintig uur 'wakker' zijn...

5u15 Biep-biep biep-biep: Het is nog vroeg (veel te vroeg) 's ochtends, maar onze gsm zwijgt niet en dus moeten we ons bed uit. Klaar voor een lange dag: Vandaag (1 oktober 2007) vertrekken we naar Canada!

6u15 Vertrek naar Brussel Nationaal Luchthaven.

7u15 Aankomst op de luchthaven.

8u00 Aangezien ons traject België-Canada in de USA passeert, worden we erg streng geïnterviewd vooraleer we mogen inchecken: Wie heeft onze bagage ingepakt? Zit er een bom in? Smokkelen we wapens mee? Wat gaan we doen in Amerika? De truc is vooral rustig blijven, niet in de lach schieten, en rustig op alle vragen antwoorden. Bij het inchecken opnieuw problemen: We hebben meer bagage mee dan toegelaten en moeten wat bijbetalen om onze donsdeken in Canada te krijgen.

9u00 Ontbijt met zicht op de opstijgende en landende vliegtuigen. Daarna: afscheid van mijn ouders en ... op naar ons vliegtuig!

10u20 We stijgen op tijd op, klaar voor een vlucht van acht uur. Onze bezigheden tijdens de vlucht: lezen, eten, proberen te slapen, naar de film kijken, nog wat proberen te slapen, nog wat eten, een volgend hoofstuk lezen, niet kunnen slapen, ...

18u20 Bij aankomst in de luchthaven in New York wacht ons een nieuw kruisverhoor: Wat komen we doen in Amerika (Niets! We willen naar Canada!), Hoelang blijven we in Amerika? Waarom? Ze nemen ook onze vingerafdrukken en een foto. Gelukkig vinden we snel onze bagage terug en wordt die al even snel terug ingecheckt voor de vlucht van New York naar Montreal. Het is hier nu middag (12u20) en we worden verondersteld klaarwakker te zijn :-)

21u20 Vlucht New York - Montreal. We zitten in een piepklein, oud, en aftands vliegtuig; maar alles verloopt prima.

22u30 De "main hall" in de luchthaven van Montreal is afgeladen vol met mensen die Canada binnenwillen. We moeten lang aanschuiven voor we aan de beurt zijn. Hier in Canada is het nu 16u30...

23u30 Omdat zowel Steven als ik een aanvraag ingediend hebben voor een "work permit", moeten we aanschuiven bij de Immigration Section. Opnieuw een uur wachten voor het aan ons is :-( Maar eenmaal het onze beurt is, verloopt alles vlotjes. We krijgen allebei een reusachtig formulier in ons paspoort geniet. Ready to go :-)

0u30 Pech, dikke pech: de bus van Montreal naar Ottawa is tien minuutjes geleden vertrokken. We moeten twee uur wachten op de volgende bus...

2u30 We stappen op de bus en vallen meteen in slaap.

4u30 Aankomst in Ottawa. Madeleine, de zus van Andrée (= de vrouw van wie we het appartement huren) staat ons op te wachten. We laden haar jeep vol met al onze bagage en arriveren een vijftal minuten later reeds in ons huisje voor het komende jaar...

5u15 Jawel, we zijn nu exact 24 uur 'wakker' en snakken naar ons bed. In Canada is het nu gelukkig ook al avond, 23u15 om precies te zijn... Het sprookjesachtige hemelbed is opgemaakt, we rollen erin en slapen héérlijk!