Tulip Festival

Van 2 tot 19 mei vond hier het grootste Tulip Festival ter wereld plaats. Dit festival is gegroeid vanuit een cadeau van internationale vriendschap, nu meer dan 60 jaar geleden. In 1945 gaf princes Juliana van de Nederlanden 100.000 tulpenbollen aan Ottawa. Met deze gift wou ze Canada bedanken voor haar gastvrijheid; de verbannen Nederlandse koninklijke familie vond in Canada namelijk onderdak tijdens de tweede wereldoorlog.

Nu, in 2008, is het tulpenfestival uitgegroeid tot een 18-dagen durend festival in het teken van vriendschap en openheid. De honderdduizenden tulpen bloeiden dat het een lieve lust was. Ongelofelijk dat al die tulpen - na de uitzonderlijk sneeuwrijke winter - wisten dat het 'tijd' was voor het festival :-)

Op het tulpenfestival was er ook een "Internationaal Paviljoen", waar maar liefst 25 landen hun beste beentje voorzetten. Je kon er nationale specialiteiten kopen zoals Ecuadoriaanse kunstwerkjes, Indonesische juwelen, en Israelitische schilderijen. Je kon er ook genieten van een Thaise massage, of een workshop Japanse schilderkunst volgen. Genoeg te beleven dus. Wij hebben vooral geproefd van de gastronomische specialiteiten. We aten er Turkse pannenkoeken, een Peruviaanse maisschotel, Mexicaanse wraps, en... Hollandse poffertjes!


Europa was trouwens slechts magertjes vertegenwoordigd in het Internationaal Paviljoen. Er was een opzichtige stand van Duitsland ("Germany, where ideas grow") waar je Bratwurst mit Bier kon kopen. Toen we er tijdens het eerste weekend passeerden, was die Duitse tent uitverkocht. Toen we er tijdens het tweede weekend passeerden, zagen we waarom: een enorme file stond aan te schuiven voor de worsten en het gerstennat. Nóg meer succes had de Hollandse poffertjesstand. En we moeten het toegeven: de poffertjes smaakten echt héérlijk!

België was niet vertegenwoordigd op het Tulip Festival. Of toch: de fameuze "spiegeltent" (Mirror Tent), bekend van o.a. de Gentse Feesten, stond hier op het festival! Op de foto hierboven zie je ons... in één van de vele spiegels.

Er was wél een standje van de Europese Unie. Toen we daar het eerste weekend passeerden, was dat standje verlaten... We vonden er wel een foldertje met daarin een opsomming van alle landen van de Unie, samen met een website. België was het enige land met twee websites...

Toen we het tweede weekend opnieuw aan het standje van de Europese Unie passeerden, stond er wél iemand om ons te woord te staan. Als geïnteresseerde toeristen vroegen we welk Europees land ze ons zouden aanraden om te bezoeken. Ze moesten niet lang twijfelen: Spanje! Vrolijke mensen, veel te zien en te beleven, lekker eten, en altijd mooi weer. Daarna trok Steven zijn stoute schoenen aan en vroeg hij welk Europees land ze ons zeker níet zouden aanraden. Over het antwoord op deze vraag moesten ze heel lang nadenken. Ze namen er zelfs de kaart van Europa bij. Na deze grondig bestudeerd te hebben, kwam het ontluisterende antwoord...: België. Toen we hen vertelden dat we zelf Belgen waren, kregen we allemaal de slappe lach. Maar toch... het zegt iets over ons landje. Jammer genoeg.

Maar om met een positieve noot te eindigen: we zijn 't voorbije weekend naar "In Bruges" gaan kijken. Over de film zelf valt te discussiëren, maar over de manier waarop Brugge in beeld gebracht wordt, niet. In De Standaard staat: "Het personage van Colin Farrell mag Brugge dan voortdurend een 'shithole' noemen, de film 'In Bruges' is één grote reclamespot voor het mooiste wat Brugge in huis heeft". En da's waar, de film barst van beelden van Brugges meest fotogenieke plekjes. Ik hoorde de Canadezen op de rij achter ons dingen zeggen zoals "Oh dude, look at that" en "Soooo beautiful". En dan hadden ze het niet over de acteurs, maar wel degelijk over de Brugse stadsbeelden. België heeft dus wel degelijk moois te bieden. En laat dat niet enkel Brugge zijn. Hopelijk komt "Moscow, Belgium" snel uit in Canada, zodat ze Gent hier ook leren kennen :-)