Afscheidsfeestjes

Vorige week voor de laatste keer gaan eten bij Nicole. Ze had een heerlijke chicken pie gemaakt, naar het recept van haar moeder. Carla had voor een chocolade-frambozen-taart gezorgd. Ana bracht Oost-Europese koekjes mee. En wij? Wij aten alles op :-)

Carla en ik

Nicole had ook heel persoonlijke cadeautjes voor ons. Zo bracht ze voor Steven speciaal uit Saskatchewan een "huskie" t-shirt mee. Husky was Stevens totemnaam bij de scouts.

Steven superblij met zijn nieuwe t-shirt (en zo heb je ook nog eens een gedacht van onze Bollywood Bathroom :-)

Op vrijdagavond zijn we samen met Steven zijn dodgeball teamleden naar Wall-e gaan kijken. En daarna was er nog bier en pizza pizza bij ons thuis. Een typisch Canadese avond!

En last but not least: op zaterdag hadden ze hier voor ons een afscheidsfeestje georganiseerd in een échte Canadese cottage. Cottages zijn hier immens populair; om uit een Canadees tijdschrift te citeren: "5 percent of Canadians own a cottage. The other 95 percent wants to be friends with them". En ja hoor, natuurlijk hebben wij vrienden-met-een-cottage :-)

De route naar de cottage was al een belevenis op zich. Eerst wat autostrade om uit Ottawa te geraken, dan een gewone autobaan, dan een zigzag weggetje door het bos, dan een grindweg, en tot slot... geen weg meer. Op het einde van de weg die er eigenlijk geen meer was, lag de werkelijk prachtige cottage. Gelegen in een bos, dat zich al lichtjes in herfstkleuren tooide. Achter die cottage, lag bovendien een groot meer. Nu ja, 'groot' betekent voor ons iets anders dan voor de Canadezen. Het meer was enkele kilometers lang; dat is voor ons dus groot maar voor de Canadezen klein.

De cottage zelf was gebouwd met grote boomstammen (log style), een beetje zoals een blokhut. Binnenin was het echt súpergezellig. Alles wat je nodig hebt, en bovendien een grote, ruime veranda. Ik denk dat zo'n cottage wel de droom is van vele Canedezen (en ook van twee Belgen) *diepe, ietwat jaloerse zucht*

Het feestje begon met een aperitiefje en wat hapjes, aan de oevers van het meer. Samen met nog enkele durvers hebben Steven en ik zelfs eventjes in 't meer gezwommen. K-k-koud maar wel heel tof.

Carla, ik en Steven in het meer. Derek, de man van Carla, is helemaal naar het eiland aan de overkant gezwommen.

Nicole en Matt houden het bij een pintje

Nicole, Carla, Ana, Lindsay & Matt
(een andere Nicole en een andere Matt dan op de foto hierboven)

Toen een groot en luidruchtig onweer losbrak, zijn we allemaal naar binnen gevlucht. Dan was het tijd voor hamburgers op de barbecue. Voor de salades en de desserts gold het potluck principe: iedereen brengt iets mee. We hadden heel veel verschillende lekkernijen, zoals Macedonische gevulde kool, Griekse salade, Canadese buttertarts, etc. Steven bakte een rabarbertaart én een bosbessentaart, die allebei volledig veroberberd waren aan't einde van de avond.

We kregen trouwens ook een heel mooi cadeau van onze vrienden hier: een zelfgemaakt kookboek vol receptjes van Canadese gerechten die we hier gegeten hebben en waar dus mooie herinneringen aan vasthangen. Iedereen had aan het kookboek meegewerkt, en zelfs de foto's en de commentaren bij de recepten zijn persoonlijk. Echt chic!

's Avonds dronken we nog een pintje en speelden we bekende Canadese spelletjes zoals Crokinole. En dan was het tijd om naar huis te gaan... de donkere bosweg in, terug naar Ottawa. Man man man, wat gaan we deze mooie stad en haar groene omgeving missen. Om van de mensen nog maar te zwijgen... *snif*