Muffins, de eerste sneeuw, en Pink Lake

Gisteren (zaterdag) was het hier een héél regenachtige dag... Een dag waarop je des te meer geniet van een ontbijt buitenshuis... Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer flink te werken aan mijn missie "probeer álle muffins in de Starbucks" :-) Steven is ondertussen gefascineerd geraakt door Canadese elektriciteitspalen (lees hier) en af en toe heb ik de eer naast zo'n paal te mogen poseren ;-)

Vandaag (zondag) was het erg koud (ik schat rond 0°C) maar zonnig. We hebben onszelf goed ingeduffeld en zijn met de fiets opnieuw richting Gatineau park getrokken. Het verschil met vorige week was enorm: bijna géén blaadjes meer aan de bomen, alle herfstkleurtjes waren verdwenen... Ongelofelijk hoe snel het kan veranderen. De winter is hier nu echt op komst...

Wel (opnieuw) tot de vaststelling gekomen dat fietsen niet echt mijn ding is. Zolang het over geasfalteerde paadjes gaat, valt het nog mee. Maar zo in't bos, over keien en rotsen, steil naar beneden of steil naar boven: Ik moet toegeven dat ik meer nààst mijn fiets gewandeld heb dan dat ik erop gezeten heb... Maar mooi was het wel...

De picnic onderweg was dan wél weer leuk - vooral de thermoskan vol warme thee deed meer dan deugd. Tijdens de picnic dwarrelden plots kleine witte vlokjes naar beneden. Ik dacht eerst dat het pluisjes van één of andere weirdo boom waren, maar nee: Het waren échte sneeuwvlokjes! Het was erg leuk, temeer omdat de zon gewoon bleef schijnen terwijl die vlokjes naar beneden dwarrelden. De eerste sneeuw viel dus in de maand oktober! Een hele dikke proficiat aan de enige persoon die op oktober gestemd had (zie poll in rechterkolom)! Toevallig weet ik wie dat is (lang leve MSN ;-) ... Loekazz, als je in onze B&B komt logeren, wordt u een glaasje champagne aangeboden bij het ontbijtbuffet...!

Doel van onze fietstocht was Pink Lake. Ik had gehoopt een knalroze meer te zien, maar dat viel dik tegen. Het meer was diepgroen. Pink Lake wordt Pink Lake genoemd omdat de familie Pink haar naam gegeven heeft aan dat meer... Tjah...

De teleurstelling maakte echter snel plaats voor oprechte verwondering. Pink Lake is immers een heel speciaal meer, het is - hou je vast - een meromictisch meer! Dit betekent dat de bovenste (warme) waterlagen niet vermengd worden met de onderste (koudere) waterlagen - wat in een normaal meer wél zo is. In meromictische meren komt in die onderste waterlagen dan ook géén zuurstof voor, met als gevolg dat daar ook géén leven mogelijk is...

... Maar dat is buiten de sulfur bacteria gerekend. Deze bacterie gebruikt sulfur in plaats van zuurstof om zonlicht om te zetten in energie (cf. fotosynthese) en kan dus overleven in zuurstofloze omgevingen. En het allerleukste is: deze bacteriën zijn roze :-) Vele meters onder haar wateroppervlak is het Pink Lake dus roze. A happy end after all...