Ik moet toegeven dat ik best wel trots ben op mijn dodgeball-player. Steven is zo'n beetje de sterspeler van het team, ze noemen hem ook wel "the bullet" omdat hij zo vaak raak schiet ;-)
Dat hij de eerste drie dagen nà de match nog elke avond neut over zijn pijnlijke arm, dat weten zijn teamgenoten natuurlijk niet...
Het dodgeball verhaal is nu voorbij, want het was maandag de laatste match, die ze trouwens met glans gewonnen hebben. De overwinning werd natuurlijk gevierd op café, maar daar zijn géén foto's van ;-)
En toch... hélemaal voorbij is het dodgeball verhaal nu ook weer niet... Er volgt nog een vervolgverhaal - wat zeg ik, een apotheose - in juni. Keep you posted!
Dat hij de eerste drie dagen nà de match nog elke avond neut over zijn pijnlijke arm, dat weten zijn teamgenoten natuurlijk niet...
Het dodgeball verhaal is nu voorbij, want het was maandag de laatste match, die ze trouwens met glans gewonnen hebben. De overwinning werd natuurlijk gevierd op café, maar daar zijn géén foto's van ;-)
En toch... hélemaal voorbij is het dodgeball verhaal nu ook weer niet... Er volgt nog een vervolgverhaal - wat zeg ik, een apotheose - in juni. Keep you posted!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten