Berlijn (dag 3)

We maken een zondagse ochtendwandeling langs de oevers van de Spree doorheen het Tiergarten Park. We passeren het Schloss Bellevue, de Siegesaüle, en - opnieuw - de Reichstag, deze keer bij daglicht. De file is reeds enorm. Wat een geluk dat wij de Reichstag 's avonds laat bezocht hebben, toen je 'maar' een halfuur moest aanschuiven...

Nog een verplicht nummertje in Berlijn: de Brandenburger Tor op de Pariserplatz. Heel veel toeristen hier...

We ontsnappen aan de drukte en wandelen verder naar het monument ter herdenking van de jodenvervolging, bestaande uit 2711 betonblokken waar je tussen kunt verdwalen. Indrukwekkend...

Daarna nemen we de metro (die overigens volgepropt zit met Carnaval-vierende Berlijnse kindjes én volwassenen) naar Schloss Charlottenburg. We volgen er de 1-uur durende rondleiding, die nogal saai is omdat de gids zijn lesje opzegt zonder enig inlevingsvermogen. We lunchen in de buurt, in een echte Duitse bakkerij (mmm!) en vervolgen ons bezoek aan het schloss. Na het 100ste schilderij van één of andere baroneske koning en het 101ste porseleinen potje besluiten we het schloss te verlaten en de aanpalende tuin te bezoeken. Die mooie, grote tuin (zie foto's) maakt veel goed van het anders maar tegenvallende bezoek aan Schloss Charlottenburg.

Hup, weer de metro in. We stappen af op de Kurfürstendamm, de grootste winkelboulevard van Berlijn. We zien overal nog sporen van de Carnavalstoet die deze middag voorbijtrok...

We haasten ons naar een rustig zijstraatje, waar zich het Käthe Kollwitz museum bevindt. Deze kunstenares verloor een zoon in WO1 en een kleinzoon in WO2... Haar verdriet, woede en onmacht vind je terug in haar tekeningen en beelden. Heel erg mooie, aangrijpende werken...

Het wordt stilletjesaan avond, en we wandelen langs de Gedächtniskirche, die 's avonds mooi verlicht wordt.

We eten in een leuk Indisch restaurantje, waarna we naar de Urania gaan... want daar gaan we een competitiefilm van de Berlinale gaan bekijken! Ondertussen weten we al dat 'onze' film niet gewonnen heeft, maar wél de lieveling was van het Duitse publiek. En we kunnen ze geen ongelijk geven, "Irina Palm" (met Marianne Faithfull) is een enorm geestige film. Het ene moment om te lachen, het andere om te wenen. De sfeer in de zaal was ook enorm; de lachsalvo's en het applaus (zowel tijdens als na de film) maakten onze laatste avond in Berlijn onvergetelijk...