Dragon Boat

Toen ik op congres was, was Esteban home alone. Niet dat hij zich verveeld heeft :-) Er is elk weekend wel iets te doen te doen in Ottawa. Zo was er tijdens het weekend dat ik weg was het Dragon Boat Race Festival. Steven maakte er enkele mooie foto's (zie hieronder). Veel meer kan ik daar niet over vertellen, voor de verhalen moet je bij Steven zijn...

Congres in London (Ontario)

Jaja, we zijn hier in Canada wel degelijk om te werken. De voorbije week ben ik op congres geweest naar London. Nee, niet London in de UK maar London in Ontario, Canada. London en Ottawa mogen dan wel allebei in dezelfde provincie (Ontario) liggen, echt "dichtbij" liggen ze niet. Althans niet naar onze Belgische normen. De autorit van Ottawa naar London duurde zo'n 8 uur... lang voor een Vlaams meiske als ik, maar een peulschil voor de gemiddelde Canadees.

Aangezien ik nogal gevoelig ben voor reisziekte, had ik uit voorzorg een Touristil genomen. Met als gevolg dat ik 8 uur lang uitgeteld op de achterbank zat te ronken. Want ja, die ene bijwerking (slaperigheid) was nogal sterk bij mij. Mijn collega's vonden het wel grappig, zo'n slapende Belg op de achterbank :-) Zelf vond ik het minder grappig, want de sfeer in de auto was erg leuk: ze speelden spelletjes (genre Jeopardy) en deden de meest belachelijke tests uit de Cosmopolitan, waarin ik dus jammergenoeg niet kon meedoen. Nu weet ik nog altijd niet welke bikini's deze zomer "hot" zijn, wat het type ondergoed vertelt over mannen hun persoonlijkheid, en hoe de "most embarrassing sex experiences" je leven kunnen verbeteren. Doch dit alles terzijde :-)

Het congres (BBCS) zelf viel érg goed mee. Interessante praatjes (waaronder twee symposia over Math, mijn topic) en drie erg interactieve poster sessies. Zelf moest ik ook een praatje geven, en zelfs dat is goed verlopen. Mijn meest zenuwachtige moment? De match Holland-Rusland, of wat had je gedacht?

Erg veel tijd voor ontspanning was er niet, maar gelukkig was er Bert, mijn collega uit Leuven die tijdelijk in London werkt. Samen met hem maakte ik een mooie wandeling langs de Thames, want ja, in London (Ontario) vind je die rivier óók... Volgende maand ga ik op congres naar Washinton DC! Keep you posted...

Beach Dodgeball

Vorig weekend deed Steven mee aan de Canadian Beach Dodgeball Championchips in Ottawa. 'Beach' valt hier wel nogal ruim te interpreteren; aangezien Ottawa niet aan de zee grenst, bestond het strand uit enkele strepen aangevoerd zand op een verlaten industrieterrein. Maar dat mocht de pret geenszins bederven! Vol goede moed begon Steven's dodgeball ploegje, genaamd de Ottawa Bullets, aan de wedstrijd.

Steven in de zelfontworpen "Ottawa Bullets" t-shirt. Op de achterkant van Stevens t-shirt staat "Steven 7"

Cheerleader :-)

Het ganse team

Om je te kwalificeren voor de "money round" moest je minimum 2 van de 4 voorrondes winnen. En dat ging nog nèt. Jammergenoeg verloren de Ottawa Bullets hun eerste match in de money round en werden ze met lege handen naar huis gestuurd...

Filmpje van Steven die net níet scoort (sh*t :-)

En als je nu nog niet genoeg krijgt van dodgeball, bekijk dan zeker de website met het filmpje van 2007 ("My game is my pain") en de filmpjes die Hiroshi maakte op het kampioenschap van dit jaar (klik hier).

Art in the Park

Vorige zaterdag zijn we kunstwerken gaan bewonderen van Canadese schilders, beeldhouwers, en textielfanaten. Een beetje zoals de Canvascollectie, maar dan Canadees :-) En niet op TV of in de Bozar, maar wel buiten, in het park. In de brandende zon.

Art in the Park is een jaarlijks evenement in Ottawa. Talloze kunstenaars stellen hun werk tentoon en beantwoorden de vragen van ronddrentelende bezoekers. Leuk leuk leuk. Nog een geluk dat geen enkel kunstwerk mijn hartje kon stelen, of we zouden nóg een extra valies nodig hebben eind september ;-)


Op zondag zijn we naar de National Gallery geweest, het grote museum in Ottawa met zowel Canadese als Europese kunst. Maar niet enkel de kunstwerken zelf waren de moeite, het museum op zich is ook een indrukwekkend staaltje architectuur. Het werd ontworpen door de Israelisch-Canadese architect Mashe Safdie en geeft een enorm gevoel van ruimte en lucht.

De National Gallery aan de buitenkant...

... en aan de binnenkant (let ook op de persoon waarvan de fotograaf zegt dat ze noooooit mooi wilt poseren ;-)

Warm & Humid

We hadden de Canadese winter overleefd. We hadden boodschappen gedaan bij -25°C. We hadden het Rideau Canal afgeschaatst. We hadden met bevroren tenen staan dansen tijdens het Winter Carnival. We hadden het ergste achter de rug.

Dachten we.

We wisten niet dat de zomers in Canada óók niet om te lachen waren. Vrienden hadden ons wel verteld over die zomers. Dat het warm en humid (=vochtig) zou zijn, en dat die vochtigheid de gevoelstemperatuur de hoogte in zou jagen. Esteban en ik lieten ze kletsen, die Canadese vrienden van ons. Want hey, we hadden de winter overleefd en erger dan dat kon het toch niet worden?

Dzjeezes. 't Voorbije weekend was het hier 33°C, met een gevoelstemperatuur van 42°C! Warm en vochtig. Dat betekent dus: zweten, een koude douche pakken, je afdrogen, en beseffen dat je alweer aan't zweten bent.

:AAAaaahhh:

Bovendien zijn we de ganse zaterdag bij vrienden in den hof gaan werken en zijn we allebei zo rood als een kreeft. Verbrand dus. Stom dat we zijn.

Nu zit ik te werken met een natte handdoek in mijn nek. Tot groot jolijt van m'n Canadese vrienden hier :-) Had ik maar beter naar ze geluisterd...