Banff

Deze namiddag na een erg vlotte vlucht in Calgary geland. Daar stonden Riet en Pascal ons al op te wachten, met huurauto. Klaar voor onze reis in de Rocky Mountains! We zijn dan met de auto naar Banff gereden, waar we kilo's en kilo's eten hebben ingeslaan voor de komende dagen. 's Avonds zijn we heerlijk Mexicaans gaan eten en dan... gaan slapen (HI Banff Alpine Centre). Good night!

Baseball game

Op de avond voor mijn vertrek naar Washington, zijn we nog naar een baseball (honkbal) wedstrijd gaan kijken. Net zoals hockey een typisch Canadese sport. Maar ik vond het eigenlijk leuker dan een hockeywedstrijd. In tegenstelling tot een hockeywedstrijd zit je immers buiten, in de openlucht. Heerlijk, zeker als je weet hoe warm het hier is: overdag net niet té warm en 's avonds gewoon perfect.

De baseball wedstrijd was ook leuk om naar te kijken; de spelregels zijn veel moeilijker dan ik dacht. Gelukkig waren we mee met Wendy & Wendy-Ann, een bevriend koppel dat ons alle details kon uitleggen. En ja, na een aantal uur (want zo lang duurt zo'n wedstrijd!) was ik er toch bijna mee weg.

Tussen de verschillende innings is er ook telkens animatie. Cheerleaders, beren en draken geven hun showtje op het gras. Daarnaast zijn er ook spelletjes voor de toeschouwers. En op die allereerste keer dat je we naar een baseball wedstrijd gingen, hadden ze er toch wel niet Steven uitgekozen zeker! Het spel bestond uit het gooien en vangen van bevroren wafeltjes (vraag me niet wie dit soort spelletjes uitvindt :-). Steven en Wendy vormden samen en team... en ze hebben gewonnen! De prijs bestond uit nog eens zes (!) baseball tickets, dus we gaan zeker nog een keer kijken. Wordt vervolgd...

Cheerleaders verwelkomen een nieuwe baseball speler

High Five tussen Steven en Rookie

Mer Bleu

Op de nationale feestdag (21 juli) had Steven verlof, maar ik niet. En voor Steven betekent verlof... fietsen! Net zoals op 1 november (lees hier) maakte hij op z'n eentje een fietstocht naar een onbekende plek. En deze keer was de plek "Mer Bleue", een fauna- en florarijk veengebied op ongeveer 15 km van ons huisje.

Enkele foto's van zijn tocht...

Washington - dag 4 & 5

Dag 4 (= de tweede dag van het congres) ook grotendeels op het congres zelf doorgebracht. 'k Ben er eventjes tussenuit geglipt, tijdens de middagpauze. Ik wou nog een foto nemen van het witte huis, en ik wou het Hishhorn Museum (moderne kunst) en de aangrenzende Sculpture Garden bezoeken. Beide missies zijn geslaagd :-)

Het Witte Huis

Het Hishhorn Museum

Beeldentuin rond het Hishhorn Museum

Wish Tree (Yoko Ono)

King & Queen (Henri Moore)

Dag 5 (= derde en laatste dag van het congres) voor de volle 100% op 't congres zelf doorgebracht. 's Avonds eerst met de Canadese collega's Thais gaan eten, daarna met de vrouwen nog Amerikaanse kaastaart gaan proeven, en dààrna met een aantal Belgische collega's op café geweest. We vonden dat we toch eens écht moesten 'uit' geweest zijn in Washington DC :-)

Er was een feestje in de "Maman's Organ", een leuke bar in de gezellige en ontzettend populaire buurt "Adams Morgan". We luisterden er naar een optreden van "The Bobby Parker Blues Night Band". Morgen (zondag) vlieg ik terug naar Ottawa en op dinsdag vertrekken we op reis. Eerst naar de Rocky Mountains, en daarna naar Vancouver en omstreken. Jihaaaa!

Washington - dag 2 & 3

Op mijn tweede dag in Washington ben ik verhuisd van de jeugdherberg naar het sjieke Shoreham hotel. Wellicht het allersjiekste hotel waar ik ooit verbleven ben. Het congres vindt ook plaats in het hotel, dus da's wel makkelijk. En alhoewel het verleidelijk was om in het grote buitenzwembad te plonzen, besloot ik toch om nog wat meer van Washington DC te bezoeken.

Vanuit het hotel ben ik langs de Rock Creek naar de Mall gewandeld. Een lange maar mooie wandeling die constant langs een gezellig kabbelend beekje liep. De Mall is de plek waar alle musea en (oorlogs-)monumenten liggen. Het leuke hier is dat alle musea tot de Smithsonian Institution behoren en dus volledig gratis (!) zijn.

De fonteinen op de voorgrond van deze foto maken deel uit van het World War II Memorial. Op de achtergrond zie je "The Lincoln Memorial": een reusachtig grote Dorische tempel met binnenin het beeld van Abraham Lincoln (foto onder). Het is hier dat Dr. King zijn bekende speech "I have a dream" gaf.


The Washington Monument: een grote obelisk

"The Korean War Veterans Memorial": negentien levensgrote soldaten die in een open veld naar de Amerikaanse vlag toe lopen.

"The Vietnam Veterans Memorial": een zwarte, marmeren muur met de namen van alle Amerikaanse soldaten die omkwamen in de Vietnam oorlog erin gekerfd. Enorm indrukwekkend. Zeker als je de vele mensen ziet die de naam van hun overleden dierbaren met een kleurpotlood op een blaadje papier kopiëren.

"The Castle": het informatiecentrum van de Smithsonian Institution

's Namiddags bezocht ik het National Air & Space Museum. Grote hangars vol vliegtuigen, raketten, en andere ruimtetuigen. Je kunt er in cockpits kruipen en de laatste airhostess-mode volgen. Heel interessant, al heb je waarschijnlijk een ganse dag nodig om het helemaal te bezoeken. Ik bleef er 'slechts' enkele uren...

De landing op de Maan

's Avonds nog naar de Zoo geweest. Aangezien deze ook lid is van de Smithsonian Institution, is ze ook gratis :-) De beestjes waren niet makkelijk te fotograferen... maar toch twee impressies:

Zeeleeuwen


Baby-olifantje badje aan't nemen (filmpje)

Op mijn derde dag in Washington ben ik van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat op de Cognitive Science Conference gebleven. Interessante praatjes en posters gezien. En... voor het slapen nog een leuke anekdote: Ik had mijn kamergenoot, een computerprogrammeur, gevraagd om de wekker te zetten. Om zeker op tijd wakker te worden, had hij ook zijn persoonlijke computer geprogrammeerd. Er is niet één van beide wekkers is afgegaan...

Washington - dag 1

Op dinsdag 22 juli vroeg opgestaan. Ik moest mijn "tweede thuisland" Canada namelijk verlaten voor een congres in buurland Amerika. Net zoals ik vorig jaar gedaan had (nl. voor congressen in Edinburgh en Budapest), boekte ik er een extra dag, als toerist :-)

En alhoewel ik dus reeds eerder op m'n eentje gereisd had, was het deze keer toch anders. Washington DC lijkt zoveel "verder weg" dan zeg maar Edinburgh. Maar ik ben goed en wel op bestemming geraakt. Alleen ging het niet zo vlot als anders.

Het begon al in het vliegtuig. Er verscheen een "error message" op het computersysteem van het vliegtuig. En dus deden de piloten wat ik ook zou doen: de computer volledig afsluiten en terug opstarten. (...en de passagiers maar Microsoft grapjes maken :-)
Helaas verscheen de "error message" opnieuw. Dus besloten de piloten de maintenance ploeg op te bellen. Enfin, om een lang verhaal kort te maken: die maintenance ploeg heeft het computerprobleem kunnen oplossen. Allé, dat denk ik toch, want we zijn - weliswaar met veel vertraging - goed en wel in Washington geland.

Met het openbaar vervoer van de luchthaven in 't stad geraken is ook geen lachertje hier. Eerst moest ik de bus nemen, maar daar had ik geen gepast geld voor. En dus lieten ze oogluikend toe dat ik gratis meereisde. Een metroticketje kopen was ook niet makkelijk. De ticketprijs hangt af van de afstand die je wilt overbruggen én van het moment van de dag (piekuur of niet). Bovendien mocht je geen persoonlijke hulp verwachten; je was namelijk verplicht om de tickets aan zo'n automaat te kopen. Enfin, opnieuw: na heel wat try-and-error is het me gelukt.

Genoeg gezaagd nu :-) Eenmaal in de jeugdherberg aangekomen was ik helemaal klaar voor een toeristisch dagje Washington! Ik ben eerst naar de National Gallery of Art geweest. Een beetje vreemd om zo ver weg van huis "onze" grote kunstenaars zoals Vermeer, Rembrandt, Monet, en Van Gogh te moeten bewonderen... maar wel de moeite. Je vindt er kunst van de Middeleeuwen tot nu. Kunst van Europa, Azie, Amerika, ...

Daarna bezocht ik het National Museum of Natural History geweest. De oorsprong van het leven, dinosaurussen, mineralen, reptielen, vlinders, ... je vindt er gewoon àlles. En dan nog eens enorm goed voorgesteld ook. Een topper.

Vlinder in de vlindertuin van het National Museum of Natural History

In de grote collectie mineralen zaten er uiteraard ook enkele stukken bij uit Imfeld, waar wij vorige zomer nog op vakantie waren (lees hier). Het Binntal is naast een wandelparadijs ook een mineralenparadijs... (zie hier)

's Avonds ben ik in Zuid Amerika gaan kijken naar een fan-tas-tisch optreden van U2. Ik kon Bono aanraken en kreeg een gitaar tegen m'n hoofd. Ik vloog over de drummer. Ik stond naast de piano. Jawel, film-en muziekkenners onder jullie hebben het waarschijnlijk al door: ik ben naar de film "U2-3D" gaan kijken. Zoals de naam het zegt, een driedimensionele film over U2. Een echte aanrader.

's Avonds sliep ik in de jeugdherberg van Washington, in een kamer samen met een Zweedse, een Zwitserse, en een Nieuw-Zeelandse. Ik hou er wel van, van die sfeer in jeugdherbergen. Je voelt je écht op reis. Maar zoals je zult zien, was mijn accomodatie voor de volgende vier nachten ook niet mis...

Beau's Brewery & Wakefield

Gisteren (zaterdag) een érg leuke uitstap gemaakt, samen met Nicole en Matt. We zijn eerst naar Beau's Brewery geweest. Dat is een erg jong familiebedrijfje dat biologisch bier brouwt. We kregen er een glaasje bier én een interessante rondleiding aangeboden. En we hebben er natuurlijk een mooie fles bier gekocht :-)

Daarna volgde een rit door het mooie en ontzettend groene Canadese landschap naar Wakefield, een klein en gezellig dorpje aan de overkant van de Ottawa River. En alhoewel Wakefield dus in het Franstalige Québec ligt, wordt er voornamelijk Engels gesproken. Het dorpje is nu vooral bekend om haar bohémien sfeertje en de vele pubs, bars, en restaurants.

Wij aten er aan de oevers van de Gatineau River, om daarna een concert bij te wonen in de gereputeerde pub "Black Sheep Inn". We zagen er eerst "General Counsel" en daarna "Tympanic". Toen we 's nachts naar huis reden, zagen we vlak voor ons nog een hert wegspringen in de bossen. Een méér dan geslaagde "day out".

De Gatineau River in Wakefield

Ottawa Blues Fest

Zoals ik al eerder schreef, is er in Ottawa altijd wel iets te doen - zeker in de zomer. De voorbije dagen vond hier het Ottawa Blues Fest plaats. In tegenstelling wat de naam doet vermoeden, is de muziekprogrammatie véél meer dan enkel Blues; je vindt er ook jazz, folk, en vooral rock. Het Blues Fest duurt elf dagen, waarvan wij er drie geweest zijn.

Op 3 juli zagen we onder andere Matt Mays, TV on the Radio, en Cassandra Wilson. Maar het was vooral Keb'Mo' die ons hartje stal! Leuke muziek, en o wat een knappe verschijning :-). We sloten de avond af met een denderend optreden van The Tragically Hip.

Keb'Mo'

Op 4 juli genoten we van de typische Canadese "cowboymuziek" van Corb Lund en het betoverend mooie optreden van Feist.

Corb Lund

Op 9 juli luisterden we eerst naar Jim Bryson, die vooral grappig was om zijn vele vertellementen tussen de muziek door. Toppunt van de avond was het supersterke optreden van Kathleen Edwards. Wat een stem! Daarna was het kiezen tussen Brian Wilson (ex Beach Boy) en Calexico, en we kozen voor de laatste. Opnieuw een geslaagde festivaldag!

PS: voor diegenen die meer foto's van Katleen Edwards willen, wendt u tot de fotograaf van dienst, SVN, hij heeft er nog een stuk of honderd... ;-)

Weekendje Montreal

We hadden Montreal al bezocht tijdens de kerstvakantie (lees de verslagen van januari). Sindsdien droomde ik ervan om nog eens terug te gaan naar deze gezellige stad, maar dan in de zomer. Ik had zoveel gehoord over Montreal en été. Het Parijs van Noord Amerika. Toen we hoorden dat Steven zijn ouders enkele dagen 'extra' hadden in Montreal, was de keuze dan ook snel gemaakt. Klaar voor een zomers weekendje Montreal!

Op de eerste dag lunchten we in het leuke Olive et Gourmando. Daarna vertrokken we vanuit de oude haven voor een mooie wandeling langs het kanaal "Lachine", tot aan de Marché Atwater, waar we heerlijke kersen en druiven kochten.

Uitzicht op de oude haven (klik om te vergroten)

Habitat '67

We keerden terug via enkele gezellige woonwijken. Prachtige huizen met stijlvolle trappen... en o zo vriendelijke mensen!

's Avonds aten we Libanees in de Basha. We hadden bovendien erg veel geluk, want het Montreal Jazz Festival vond net plaats tijdens het weekend dat wij daar waren! Op onze eerste avond (zaterdagavond) zagen we een steengoed optreden van The Orquesta Tipica. Tangomuziek uit Buenos Aires, Argentinië. Meeslepend, zwoel, melancholisch, opzwepend, ... gewoon prachtig! We sloten deze mooie dag af met een pintje in Les 3 Brasseurs.

Van uitslapen was geen sprake; de volgende ochtend waren we reeds vroeg uit de veren om de Mont Royal te beklimmen! Dat is de 'berg' waartegen Montreal gebouwd is. Nu is er op die berg een park, aangelegd door dezelfde architect als van het Central Park in New York. Er zijn veel wandel- en fietspaden, een meertje om in te peddelen, en talloze uitzichtpunten.

Zicht op de Biodôme vanop Mont Royal

Op de Mont Royal bevinden zich ook enkele opmerkelijke begraafplaatsen. Het Cimetière Notre-Dame-des-Neiges is ongelofelijk groot; er liggen veel kunstenaars begraven - alsook Titanic slachtoffers. Wij zagen er een raccoon (wasbeertje) van héél dichtbij. En daarmee ging Steven zijn andere grote Canada-droom in vervulling :-)

We bezochten ook het Oratoire St. Joseph, een gigantisch grote basiliek met de derde grootste koepel ter wereld. Een toeristisch bedevaartsoord, waar je zelfs op je knieën omhoog kon kruipen. Per gebedje mocht je één trapje omhoog. De witte trap (tussen de twee donkere trappen) op de foto hieronder is voor deze pelgrims gereserveerd.

Binnen kon je kaarsjes branden, en ook - in geval van miraculeuze genezing - je stok of rolstoel achterlaten... We keerden terug langs de andere zijde van de Mont Royal, en omdat het een zomerse zondagnamiddag was, konden we de fantastische "Tam Tam Sundays" meemaken. Honderden mensen komen elke zondagnamiddag samen op de Mont Royal om te drummen en te dansen. Ambiance troef! Een filmpje...

Na een ijscoupe op het tuinterras van Café Santropol, waren we klaar voor de avond. Eerst een Portugese maaltijd in Restaurant Jano, en dan opnieuw... het Jazz Festival! We zagen eerst The Lost Fingers, en daarna een spetterende show van de Guineese groep Mory Kanté. En als deze groepsnaam je niets zegt, dan misschien wel hun hit Yéké Yéké?

Op onze derde en laatste dag passeerden we de Biodôme, gebouwd ter gelegenheid van de Olympische spelen van '76 maar nu een soort dieren- en plantentuin.

Ons doel van de dag was echter een bezoek aan de Botanische tuinen. Een must in de zomer, zeker als je weet dat die tuinen in de winter bedolven zijn onder een dikke laag sneeuw... De tuinen staan ook bekend om hun gigantische collectie bonsai boompjes, en ik moet toegeven: het waren er vééééél. Sommige waren al honderden (!) jaren oud, en toch nog zoooo klein. Maar soit, we hebben bonsai boompjes gezien tot ze onze oren uitkwamen :-)

De Chinese tuin

En dan was het voor Steven en mij alweer tijd om terug 'huiswaarts' te keren, naar Ottawa dus. De ouders van Steven reizen nog verder naar West Canada. En daar gaan wij binnenkort ook naartoe! We zijn al aan het aftellen...

Canada Day

Op 1 juli wordt in Canada de nationale feestdag gevierd, ook wel Canada Day genoemd. Aangezien de unief toe was, had ik verlof. En aangezien werken op Canada Day not done is, had Steven ook verlof genomen. Voor een ganse dag fun en activiteiten downtown.

En het was de moeite. Het begon eigenlijk al dàgen op voorhand. Overal waren Canadese vlaggen te zien, het kleinste huisje en de grootste appartementsblok, ze hingen allemaal hun vlag uit. Op de dag zelf vertrokken we al 's ochtends vroeg naar Parliament Hill, alwaar de stoet en de 'flag raising ceremony' zou plaatsvinden. We kennen de Canadese hymne ondertussen al beter dan de Belgische ;-)

En alhoewel we al wéken op voorhand waren gewaarschuwd dat het "packed" ging zijn, schrokken we toch nog van al dat volk daar. Het zag er -letterlijk- rood van het volk :-)

En wij hadden ook ons best gedaan om ons in de nationale kleur van Canada uit te dossen. Hier zie je Matt (alternatief, in het lichtblauw :-), Ana, Nicole, Carla, Julia, Steven en ik.

Het was ook een van de eerste dagen sinds wéken zonder tropische buien, alsof de weergoden zich er persoonlijk mee hadden gemoeid. Het stikhete weer en de massa's volk deden ons al snel afzakken naar één van de vele terrasjes wat buiten de drukke binnenstad. 'n Pintje drinken, wat rondslenteren, gezelschapspelletjes spelen in 't gras, en weer een pintje drinken. Dat is Canada Day voor ingewijden :-)

Carla, Steven, Nicole, Matt, en ik, op cafétocht. Enkel de échte Canadezen zwaaien met een vlagje.

's Namiddags zijn we de Royal Canadian Mint gaan bezoeken - alle musea waren immers gratis toegankelijk. Steven zag er bovendien één van zijn grote Canada-dromen vervuld worden. Hij is al màànden op zoek naar het Canadese 50-cent muntje. Dat muntje bestaat, en is ook een geldig betaalmiddel, maar is ongelofelijk zeldzaam. En in de Royal Canadian Mint kwam een lief meisje naar hem toe om te vragen of hij geen zo'n muntje wou hebben. Een kinderhand is snel gevuld :-).

Ana en ik aan de Royal Canadian Mint

's Avonds waren er ook gratis concerten, voornamelijk van Canadese groepjes waar wij nog nooit van gehoord hadden. En daarna: spetterend vuurwerk!