Kano

Vorig weekend wilden we de Aboriginal Experience in Ottawa bezoeken. Pech, dikke pech: deze tentoonstelling was enkel open tot begin september en wij waren daar dus te laat. We trokken dan maar een laatste foto van Parliament Hill, met de weerspiegeling in de Ottawa River, en een foto van ik-bij-de-totempaal. De Aboriginal Experience is dus ook iets voor op ons lijstje voor als we nog eens naar Ottawa komen :-)


Als alternatief zijn we dan maar gaan kanoën. Een typisch Canadese hobby; op mooie dagen zie je hier meer auto's-met-kano dan auto's-zonder-kano rondrijden... Geen wilde wateren voor ons kano-avontuur; wel het rustige Dows Lake. Het was echt heerlijk - de bomen waren reeds deels in hun herfstkleuren gehuld, de zon scheen vollenbak, en het water kabbelde rustig.

En ja, kanoën is iets helemaal anders dan kajakken. Je zit veel hoger in een veel wiebelachtiger boot, en je peddelt maar langs één kant. Ik had het al eens eerder gedaan (in Noorwegen), maar voor Steven was het de allereerste keer.

Maar nu kunnen we met een gerust hart zeggen dat we Canada écht bezocht hebben. Want naar het schijnt kun je dat enkel beweren als je in een kano gevaren hebt... Of we het andere leuke vooruitzicht ook volbracht hebben, moet je maar aan Steven vragen ;-)

Steven in de kano

Ik met op de achtegrond de toren van Carleton University

Nog een blik op Brown's Inlet, het pond vlakbij ons huisje

Twee vragen

Ik weet wat jullie zullen vragen, bij onze aankomst terug in België. En om niet tien keer hetzelfde antwoord te moeten geven, kunnen jullie hier vraag & antwoord nu reeds terugvinden. Zodoende hebben Esteban en ik meer tijd om naar jullie belevenissen van het voorbije jaar te luisteren :-)

VRAAG: Was het jaar Canada wat jullie ervan verwacht hadden?
ANTWOORD: Nee, het was nog 1000 keer beter.

VRAAG: Zouden jullie het opnieuw doen, zo'n jaar naar 't buitenland?
ANTWOORD: Ja, direct!

BBQ

Ik ontving zonet deze foto van Andrée Pouliot, dat is de kunstenares die nu in India woont en in wiens appartment we hier wonen. De foto is getrokken in juni, op de BBQ waarvan we konden genieten nadat we in de tuin van haar zus Madeleine hadden gewerkt (lees hier). Mooie herinneringen...

Felix (de zoon van Madeleine), ik, Steven, Andrée

Afscheidsfeestjes

Vorige week voor de laatste keer gaan eten bij Nicole. Ze had een heerlijke chicken pie gemaakt, naar het recept van haar moeder. Carla had voor een chocolade-frambozen-taart gezorgd. Ana bracht Oost-Europese koekjes mee. En wij? Wij aten alles op :-)

Carla en ik

Nicole had ook heel persoonlijke cadeautjes voor ons. Zo bracht ze voor Steven speciaal uit Saskatchewan een "huskie" t-shirt mee. Husky was Stevens totemnaam bij de scouts.

Steven superblij met zijn nieuwe t-shirt (en zo heb je ook nog eens een gedacht van onze Bollywood Bathroom :-)

Op vrijdagavond zijn we samen met Steven zijn dodgeball teamleden naar Wall-e gaan kijken. En daarna was er nog bier en pizza pizza bij ons thuis. Een typisch Canadese avond!

En last but not least: op zaterdag hadden ze hier voor ons een afscheidsfeestje georganiseerd in een échte Canadese cottage. Cottages zijn hier immens populair; om uit een Canadees tijdschrift te citeren: "5 percent of Canadians own a cottage. The other 95 percent wants to be friends with them". En ja hoor, natuurlijk hebben wij vrienden-met-een-cottage :-)

De route naar de cottage was al een belevenis op zich. Eerst wat autostrade om uit Ottawa te geraken, dan een gewone autobaan, dan een zigzag weggetje door het bos, dan een grindweg, en tot slot... geen weg meer. Op het einde van de weg die er eigenlijk geen meer was, lag de werkelijk prachtige cottage. Gelegen in een bos, dat zich al lichtjes in herfstkleuren tooide. Achter die cottage, lag bovendien een groot meer. Nu ja, 'groot' betekent voor ons iets anders dan voor de Canadezen. Het meer was enkele kilometers lang; dat is voor ons dus groot maar voor de Canadezen klein.

De cottage zelf was gebouwd met grote boomstammen (log style), een beetje zoals een blokhut. Binnenin was het echt súpergezellig. Alles wat je nodig hebt, en bovendien een grote, ruime veranda. Ik denk dat zo'n cottage wel de droom is van vele Canedezen (en ook van twee Belgen) *diepe, ietwat jaloerse zucht*

Het feestje begon met een aperitiefje en wat hapjes, aan de oevers van het meer. Samen met nog enkele durvers hebben Steven en ik zelfs eventjes in 't meer gezwommen. K-k-koud maar wel heel tof.

Carla, ik en Steven in het meer. Derek, de man van Carla, is helemaal naar het eiland aan de overkant gezwommen.

Nicole en Matt houden het bij een pintje

Nicole, Carla, Ana, Lindsay & Matt
(een andere Nicole en een andere Matt dan op de foto hierboven)

Toen een groot en luidruchtig onweer losbrak, zijn we allemaal naar binnen gevlucht. Dan was het tijd voor hamburgers op de barbecue. Voor de salades en de desserts gold het potluck principe: iedereen brengt iets mee. We hadden heel veel verschillende lekkernijen, zoals Macedonische gevulde kool, Griekse salade, Canadese buttertarts, etc. Steven bakte een rabarbertaart én een bosbessentaart, die allebei volledig veroberberd waren aan't einde van de avond.

We kregen trouwens ook een heel mooi cadeau van onze vrienden hier: een zelfgemaakt kookboek vol receptjes van Canadese gerechten die we hier gegeten hebben en waar dus mooie herinneringen aan vasthangen. Iedereen had aan het kookboek meegewerkt, en zelfs de foto's en de commentaren bij de recepten zijn persoonlijk. Echt chic!

's Avonds dronken we nog een pintje en speelden we bekende Canadese spelletjes zoals Crokinole. En dan was het tijd om naar huis te gaan... de donkere bosweg in, terug naar Ottawa. Man man man, wat gaan we deze mooie stad en haar groene omgeving missen. Om van de mensen nog maar te zwijgen... *snif*

Eten en varen

Ghoh, 'k verschiet ervan dat 't alweer twee weken geleden is dat ik nog iets gepost heb. 't Is hier gezellig druk geweest. Een (kort?) verslagje van de voorbije weken.

Ik ben naar een "Luncheon" geweest op de unief. Ik had een heel sjieke uitnodiging gekregen, maar veel uitleg stond er niet op. 't Was iets speciaal voor postdocs en faculty members. Ik daar dus naartoe - en nog een geluk dat mijn collega me net voor ik vertrok zei dat ik mijn boterhammen niet moest meedoen. Want ja, ik dacht dat "luncheon" gewoon betekende "samen lunchen" en 'k had mijn stuutjes dus mee van thuis. 'k Ging daar mooi gestaan hebben. Ik kwam terecht in een grote zaal, met grote tafels en wit tafellinnen, een gigantisch buffet, en klassieke muziek op de achtergrond. Oeps, helemaal niet wat ik verwacht had :-S Bovendien zat ik aan tafel met een bende computernerds, maar dat bleek achteraf wel mee te vallen. Met artificiële intelligentie hadden we zowaar een onderwerp gevonden dat zowel de computernerds als de psycholoog aansprak :-)

Diezelfde dag nog naar een - veel lossere - receptie voor de studenten geweest, met echt massa's eten. Toen ik thuiskwam, had ik geen honger meer...

Verder zijn Steven en ik ook hard aan't werken aan onze "to do" lijst van restaurantjes. Zo zijn we ondertussen al gaan ontbijten in Chez Cora, Italiaans gaan eten in Johnny Farina, croissantjes gaan halen in de nieuwe French Bakery in onze straat, Thais gaan eten in de Siam Kitchen, en voor de laatste keer muffins gaan eten in de Starbucks. We herbezochten ook de Italiaan Mamma Grazzis en de Mexicaan Mexicali Rosas - samen met een Belgisch koppel dat hier op doorreis was.

Italiaans genieten - samen met Mieke en Francis

Ook aan ons toeristisch "to do" lijstje zijn we hard aan 't werken. Zo lieten we ons tijdens de Sound & Light Show onderdompelen in een bad vol Canadese trots. Een halfuur lang duurt dit technologische hoogstandje, waarbij filmpjes, tekeningen, en tekst op het parlementsgebouw geprojecteerd worden en muziek door de luidsprekers klinkt. En het moet gezegd zijn: ze mógen trots zijn, de Canadezen.

We maakten ook eindelijk tijd om Rideau Hall te bezoeken. Dat is de plaats waar de governor general Michaëlle Jean werkt (=vertegenwoordigster van de Britse koningin). We waren er net op de dag dat de premier daar was om het ontslag van zijn regering aan te bieden. In oktober mogen de Canadezen dus (vervroegd) naar de stembus. Echt hoog lopen de emoties hier niet op. Stemmen is niet verplicht en vrienden verzekerden ons dat geen enkele kandidaat veel charisma heeft... om het woord "oersaai" niet in de mond te nemen.

Rideau Hall

Toen we van de Rideau Hall terug naar huis fietsten, zaten we plots in een kleurrijke parade van Zuid Amerika. Je kunt hier echt je kot niet uitkomen zonder dat er in Ottawa iets te doen is. 't Is echt ongelofelijk wat hier allemaal te beleven valt!

Ha, en waarom staat het woord "varen" in de titel, vraagt de opmerkzame blogfan zich nu af. Ewel, we zijn dit weekend maar liefst twee keer gaan varen.

De eerste keer was op een Boat Cruise, georganiseerd door de unief om de Opening Week af te sluiten. Want ja, het academiejaar begin hier in september. Ik had een interessante, toeristische rondvaart op de Ottawa River verwacht. Niets was minder waar. Het begon me al te dagen toen Steven en ik op de ontmoetingsplaats arriveerden. Wij stonden daar in jeans en windjekker; al de studenten stonden daar in partydress (hoge hakken inclusief). Slik. We waren echt totally underdressed. Er was ook geen toeristische info; wel luide partymuziek en heel veel bier. We zaten dus op een echte partyboat! Gelukkig was er nog een bevriend koppel mee, en gelukkig waren die al even underdressed als wij :-) We hebben ons ongelofelijk goed geamuseerd. Na de boottocht zijn Steven en ik nog langsgeweest bij wat het beste ijsjeskraam van Ottawa zou zijn. Elk drie bollen deze keer :-P

Boat Cruise - samen met Troy, Nicole, en Erin

De twee keer varen was op een echt zeiljacht! Een koppel Canadese vrienden heeft een eigen zeilboot en wij waren uitgenodigd om er eens een toertje mee te doen. Jammer genoeg hadden ze een nogal windstille dag uitgekozen en zat écht zeilen er niet in. Wel rustig rondgedobberd en van het uitzicht genoten. We sloten de zeildag traditioneel af met een heerlijke burger.

Steven en ik op de zeilboot

Hot Air Balloon Festival

We beginnen hier stilletjesaan ook te beseffen dat het onze laatste weken in Canada zijn. Eind september zullen we - met spijt in het hart - afscheid moeten nemen van dit fantastische land. Maar niet voordat we het uit de lucht gezien hebben!

Jawel, we hebben een ballonvlucht gemaakt! En niet zomaar eentje, maar wel op een heus Hot Air Balloon Festival. Aan dat festival nemen tientallen ballonnen deel - en niet eender welke ballonnen: vele hebben speciale vormen zoals een krokodil, een pandabeer, of een piempajoentje (=lieveheersbeestje voor de niet-Westvlamingen :-)

Naast speciale ballonnen is het festival ook één grote kermis. Een tiental kermistuigen, en vooral veel eetkraampjes en drinktenten. Toen ik aan de ingang van 't festival vroeg waar ik moest zijn om een ballonvaart te reserveren, keken ze me aan alsof ik van Mars kwam. Oei, een ballonvaart, op het ballonfestival, die vraag hadden ze blijkbaar nog niet gekregen. Ze konden me wél vertellen waar ik worsten en bier kon kopen, maar een ballonvlucht, nee, dat wisten ze niet. Gelukkig vond ik zelf m'n weg, en waren we nog op tijd om een ballonvaart te reserveren :-)

Show met skydivers tijdens het festival

Onze rood-en-gele ballon wordt uitgevouwen op de grond. De andere ballonnen zijn reeds vertrekkensklaar, maar onze ballonvaarder (uiters rechts op de foto) is de rustigheid zelve en neemt alle tijd. Geen probleem, want het is erg leuk om al die kleurige bollen te zien groeien en opstijgen.

De eerste ballonnen gaan de wolkenloze hemel tegemoet

En dan is het onze beurt. Het opstijgen gaat razend snel, we moeten immers meteen genoeg hoogte winnen om de Ottawa River over te steken. We hebben ook een mooi zicht op de ballonnen die voor ons uit varen. Mike en ik hebben last van hoogtevrees - jammer dat de mand zo klein is, anders hadden we ons gegarandeerd neergezet. Met trillende benen spreken we elkaar moed in, en dat terwijl Steven volop geniet en foto's trekt, en onze ballonvaarder beslist om niet nog méér te stijgen. Het is hoog genoeg voor Mike en mij...

Steven, Mike, en ik, net voor we gaan landen. De zweetparels op Mikes voorhoofd zijn net verdwenen...

We landen ongelofelijk zacht, waarna we getrakteerd worden op een glaasje Canadese schuimwijn. En dat smaakt!

's Avonds wonen we nog de "Night Glow" show bij. De speciale ballonnen worden op het ritme van muziek en applaus opgelicht. De "darth father" en de "schildpad" zijn trouwens ontworpen door een Belg!

Schildpad

Darth father, pandabeer, en bijtje

Des Chênes Rapids

Vorige week - eindelijk - naar het Museum of Civilisation geweest. Dit museum ligt aan de overkant van de Ottawa River, op ongeveer een halfuurtje fietsen van ons huisje. Alleen al langs de buitenkant loont het de moeite. De architectuur van het gebouw is een allegorie van het Canadese landschap, dat gevormd is door de natuurlijke erosie van gletsjers, wind en water. Ook binnenin is er vanalles te zien, zoals indiaanse woningen, totempalen, en prauwen.

Museum of Civilisation met op de achtergrond Parliament Hill

Vorig weekend ook een prachtige fietstocht gemaakt naar "Des Chênes Rapids", stroomversnellingen in de Ottawa River. Helemaal niet ver fietsen, en dus op 't gemaksje 's namiddags vertrokken. Gestopt aan elk uitzichtpunt - ze waren allemaal nèt ietsje anders. Overal kikkers, libellen, en Canadese ganzen. We zagen ook een mama (of papa) schildpad met baby-schildpadje! Wat gaan we dit missen, de natuur zo overal in en rond de stad...

Uitzichtpunt op Ottawa River. De bomen beginnen al te verkleuren...

Canadese ganzen

Des Chênes Rapids

De stroomversnellingen zelf waren ook wel de moeite. Na onze fietstocht zijn we een voorraad chocolade gaan kopen in de Stubbe, een ambachtelijke chocoladewinkel aan de Byward Market. We kochten er onder andere groene chocolade (met limoen)... Een lekkere afsluiter voor een geslaagde dag.