Halloween

Op 31 oktober wordt Halloween gevierd. Je kunt er voor zijn (leuk, die pompoenen!), je kunt er tegen zijn (véél te commercieel enzo) maar ontsnappen doe je er - hier in Canada - niet aan. Het is een dag waar jong en oud naar uit kijkt; een-dag-uit-de-duizend (of beter: een dag-uit-de-driehondervijfenzestig :-)

Het begint eigenlijk al weken op voorhand. Mensen 'versieren' hun huizen met afgrijselijke maskers, ratelende geraamten, vliegende vleermuizen en uitgesneden pompoenen. In de voortuintjes worden pseudo-grafzerken neergepoot.

Op Halloween zelf startte ik mijn werkdag met een heuse Halloween-labmeeting. Alle collega's waren verkleed, gaande van monster tot piraat tot heks. Er was een gigantische hoeveelheid aan taarten, koeken, muffins, cakes, en brownies. En tussen al dat vreten door, probeerden we ons serieus te houden en een artikel te bespreken...

's Avonds haastte iedereen zich naar huis. De kinderen uit de buurt komen dan immers langs om "trick-or-treat" te doen, wat zoveel betekent als: "geef me snoep of anders doe ik je iets". In werkelijkheid gaat het er veel minzamer aan toe. Er is bij ons in de buurt een soort ongeschreven regel: Als je een pompoen buiten zet, betekent het dat je een voorraad snoep in huis hebt. Als je niets buiten zet, dan gaan de kinderen je huis zonder meer voorbij (en riskeer je dus ook geen 'trick').

Onze huisbaas, de Chinese mister Lee, had natuurlijk wél een pompoen buitengezet. Van zodra het donker werd, kwamen de eerste kindjes langs. De meesten waren nog erg klein en waren dan ook vergezeld van hun ouders. Stuk voor stuk waren ze volledig uitgedost - we zagen prinsesjes, piraten, spoken, monsters, enzomeer. En Steven en ik maar snoepjes uitdelen...


Later op de avond kwamen de oudere, stoerdere kinderen; nu níet vergezeld van hun ouders en vaak ook minder uitgebreid verkleed. Er zaten ook enkele 'professionals' tussen: oudere gasten die met een reusachtig-grote juten zak alle huizen afliepen om zoveel mogelijk snoep bijeen te krijgen...

Het was eens een belevenis voor mij en Steven om Halloween hier mee te maken, maar de Halloween die hier 'gevierd' wordt ligt toch mijlenver van wat het oorspronkelijk was (All Hallows Eve - Keltisch 'oudejaar' en tevens terugkeer van de geesten van gestorvenen).

En - o ja - het was toevallig ook nog mijn verjaardag, de 31e. Maar met die ganse Halloweensfeer was zelfs Steven die een beetje uit het oog verloren (lees: rats vergeten)... Ik had hem nochtans - hint hint - laten weten dat ik wel blij zou zijn met een fles van mijn lievelingsdrank. Maar de hints waren blijkbaar niet goed begrepen (hij is dan ook een màn ;-) en dus had hij mij een grote pumkin-pie (pompoentaart) gekocht. Maar omdat ik die dag zó versuikerd was, hebben we toch een dagje gewacht tegen dat we die aangesneden hebben...

Voor mijn verjaardag kreeg ik wél veel leuke, grappige, originele, en lieve mailtjes, e-cards en kaartjes-die-met-de-post-verzonden-worden :-) waarvoor een dikke, welgemeende DANKJEWEL