Muziek en hockey

Ho ho ho!

Weer veel te vertellen, ik weet niet echt goed waar te beginnen... Laat ik het maar chronologisch doen.

Vorig weekend was het druk druk druk. Op vrijdagavond zijn we in de Bayou club (een jazz café) naar de "Variety show" van het departement Psychologie geweest. Studenten, onderzoekers, en zelfs proffen mochten hun ding doen. De opbrengst van deze avond ging naar - jawel - charity. Er traden heel veel mensen op, met als gevolg dat het aanbod van de avond ook heel gevarieerd was. Pop, rock, jazz, folk: alles was mogelijk. Een collega van mij deed ook mee, ze zong twee liedjes en speelde gitaar. De topper van de avond was de prof Statistiek die fantastisch sax kon spelen... Echt waar! (stel je dat eens voor bij ons :-)

De zaterdagavond zijn we - opnieuw in de Bayou club én opnieuw voor charity - gaan kijken en luisteren naar "Barry & the Blasters", het muziekgroepje waarin de man van Jo-Anne speelt (Jo-Anne is de prof in wiens lab ik hier werk). Opnieuw een heel sfeervolle avond, gevuld met goeie muziek, pintjes bier, en enkele pasjes op de dansvloer...

Op zondag zijn we weer eens gaan shoppen, want een mens heeft hier wel wat spullen nodig die je tegen de kou beschermen. Zoals vaseline en thermisch ondergoed. Verdere details enkel op aanvraag ;-) En néé, thermisch ondergoed is per definitie níet sexy!

Dit weekend is ook goed gevuld. Gisteren (vrijdagavond) hebben we iets typisch Canadees gedaan. Eerst lekkere burgers gaan eten in "The Works" en dan... gaan kijken naar een hockey wedstrijd! De hockeyploeg van Ottawa ("the 67's") speelden tegen "the bulls". Amai, mannekes, dat is nu écht eens een 'geweldige' sport... De mannen-op-schaatsen vlogen over het ijs en botsten tegen elkaar én tegen de plexiglazen wanden op dat het een lieve lust was. Ik denk dat iedereen me heel snel als niet-Canadese kon ontmaskeren, want bij elke botsing kon ik mijn uiting van medeleven ("oei oei oei"!) niet onderdrukken...

Het eerste doelpunt was voor de 67's. En toen gebeurde er iets heel speciaals. Iedereen had teddyberen meegebracht en gooide die vlak na dat eerste doelpunt op het ijs. Honderden, echt hónderden teddyberen vlogen het ijs op. Nog voor dat ik mezelf belachelijk kon maken door te vragen of dat één van de weirdo hockey spelregels was, werd me (gelukkig) uitgelegd dat dit een speciale kerstactie was. De beren waren bedoeld voor het kinderhospitaal. Mooi mooi mooi, zowaar een ontroerend moment tijdens de hockey wedstrijd...

Uiteindelijk hebben de 67's nog verloren met 3-4, maar dat kon ons niet veel deren. We hadden een mooie avond achter de rug. We zijn van plan om ook nog eens te gaan kijken naar "the Senators", dat zijn de 'professionele' hockeyspelers van Ottawa. Een ticketje kost daar ook stukken meer, maar 't schijnt dat 't wel de moeite is om ze eens te zien. Wordt vervolgd dus.

Ook mooi: toen we op zaterdagavond langs het pond aan ons huisje passeerden, waren de kinderen van de wijk daar hockey aan't spelen (zie foto links). Het deed me denken aan een moderne versie van dat winterschilderij van Breughel... Het kanaal is ook al dichtgevroren (zie foto rechts), maar daar mag je nog niet op. Dat is voor het Winterlude festival...