Ineke @ work

Vele mensen vragen hoe het eigenlijk zit op mijn werk. Ewel, als je deze blog leest lijkt het misschien niet zo, maar Steven en ik wérken hier wel degelijk! Jaja, elke weekdag, van maandag tot vrijdag zijn wij heel devoot aan't werk. Dat is ook de reden waarom ik zo lang niets op mijn blog geschreven heb: druk aan 't werk, echt waar! Maar om het goed te maken, gun ik jullie een blik in ons dagelijks leven. Ziehier onze dagindeling:

• 6u30 De wekker loopt af en Steven huppelt vrolijk van slaapkamer naar badkamer.
  
• 7u00 Steven begint te werken. Hij begint zo vroeg 's ochtends om zoveel mogelijk overlap te hebben met de collega's in België. Als hij begint is het al 13u in België.
• 7u30 Steven maakt mij wakker. Een kwartier later strompel ik van slaapkamer naar badkamer.
  
• 8u00 We ontbijten samen. De grote droom van Steven :-) In België ontbijten we op werkdagen níet samen, tot grote spijt van Steven. In 't weekend ontbijten we in België wél samen, maar dan ben ik zo verdiept in mijn krant, tot groot ongenoegen van Steven.
• 8u30 Ik vertrek - tevoet - naar 't werk.
• 9u00 Ik arriveer op de unief. Meestal is er nog niemand. Áls de collega's al afkomen, is het rond 10u...
• 12u30 Middagpauze! Steven en ik chatten kort met elkaar, bespreken wie zal koken 's avonds etc...
  
• 17u00 Ik stop met werken en ga tevoet naar huis (een wandeling van ongeveer 30 minuten). Tijdens de winter ga ik soms eerst nog een halfuurtje lopen (binnen). Tijdens de rest van het jaar lopen Steven en ik soms nog een halfuurtje (buiten).
• 19u00 Eten
• 20u00 's Avonds luisteren we naar muziek, lezen we een boek, bekijken we een DVD, gaan we naar de cinema, gaan we op café, of spelen we 'de Kolonisten'...
  

Maar nu weten jullie natuurlijk nog niet wàt ik precies doe op 't werk. Tja, dat verschilt eigenlijk niet zoveel van m'n werk in België. Experimenten uitdenken en uitvoeren dus. Op dit moment ben ik bezig met een onderzoek naar de rekencapaciteiten van Belgen, Canadezen, en Chinezen. De Belgen had ik al getest toen ik naar Canada vertrok. Ik ben nu dus bezig met het testen van Canadezen en Chinezen. Chinezen? hoor ik je al denken. Jaja, Chinezen! Er zitten hier op de unief veel studenten die geboren en opgevoed zijn in China. Ze hebben dus ook hun onderwijs daar gekregen en ik kan je verzekeren: da's anders dan bij ons :-) Chinezen rekenen echt veel sneller dan wij dat kunnen. Heel interessant om culturele verschillen te onderzoeken. Tijdens mijn eerste reeks afnames testte ik trouwens studenten afkomstig uit Saudi-Arabië, Mauritius, Honduras, Iran, Verenigde Arabische Emiraten, Tanzania, Honduras, en Marokko. Wat integratie van immigranten betreft, kunnen we in België nog véél leren!

De sfeer op 't werk is hier ook heel wat losser dan in België. Op de wekelijkse labmeetings is er altijd wel iemand die lekkers meeheeft (muffins, brownies, koekjes, ...). Het is ook geen probleem om de labmeeting te beginnen met ... vakantiefotos :-) Op Halloween hadden we trouwens een 'thema-labmeeting'. Iedereen moest 'griezelig' verkleed zijn - ik dus ook. Gelukkig zijn daar geen foto's van ;-)

Ook andere praktische zaken (zoals het reserveren van een afnamelokaal, het betalen van proefpersonen, etc.) worden hier allemaal losser geregeld dan in België. Het zal wennen worden als ik weer thuis ben...

Aan de andere kant moet ik wel toegeven dat Belgische studenten vaak een stuk gemotiveerder zijn dan de Canadese. Sommige Canadese proefpersonen die ik testte deden écht hun best niet. Zo begon er eentje haar nagels te knippen tijdens het experiment! Ik dacht dat ik het krèèg...

In tegenstelling tot in Gent, ben ik hier ook veel meer betrokken in allerhande zijprojecten. Het begon al toen ik hier toekwam. Al m'n nieuwe collega's hadden echt zoiets van "wauw, een post-doc"; alsof ik één of andere hyperintelligente onderzoekster was :-S
Met als gevolg dat iedereen me in zijn/haar onderzoeksproject wou betrekken. Mijn hulp werd gevraagd bij het uitdenken van experimenten en bij het opzetten van designs; ik moest mijn statistische geest bijna dagelijks bovenhalen om mensen uit de nood te helpen in SPSS, Excel, of Statistica; en ook bij het interpreteren van de bekomen resultaten wou men per se mijn gedacht horen...

In het begin voelde ik me héél onwennig in deze nieuwe rol, maar het wende wel. Zonder dat ik het ooit echt beseft heb, heb ik de voorbije jaren wel veel bijgeleerd. Ik kon de collega's die mijn hulp inriepen meestal goed helpen - gelukkig maar :-)

Het voordeel van dat alles is dat ik nu in veel 'zijprojecten' betrokken ben. Deze projecten hebben niet echt iets met mijn eigen onderzoek (hoofdrekenen) te maken, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik niets bijleer - integendeel! Om een idee te geven, ik ben nu (onder andere) betrokken in een eye-tracking studie en een driving-simulator studie. Jaja, we hebben hier op de unief een échte driving simulator :-) Toen ik dat vertelde aan Steven wou hij daar natuurlijk meteen in. En ja hoor, ik heb het kunnen regelen! Toen we voor ons 'driving experiment' een proefkonijn nodig hadden, wist ik meteen wie maar al te graag in aanmerking zou komen. Hieronder zie je deze persoon, content als een klein kind, in de driving simulator...