Social life

Op 6 januari hebben Steven en ik een driekoningentaart gebakken. Een echte, met bladerdeeg vanboven én vanonder, en een heerlijk frangipanevulsel vanbinnen. En een boon, natuurlijk. Toen we de taart in de oven staken, bedacht ik plots dat het wel leuk zou zijn om een paar vrienden uit te nodigen - kwestie van de ganse taart niet met ons tweetjes te moeten opeten. Halsoverkop belde ik een paar mensen op, en er zijn er uiteindelijk nog drie opgedaagd. Ze kennen het 'driekoningentaart' verschijnsel hier niet, dus ze vonden het wel leuk :-) Hieronder zie je Nicole, de queen of the night...

We zijn de laatste tijd ook vaak naar de cinema geweest. Zoals ik al eerder schreef (lees hier) zijn hier in Ottawa wel een aantal goeie cinema's. We gaan bijna nooit met ons tweetjes naar de film - er gaat wel altijd íemand mee. Onlangs naar de cinema geweest met Mike, een collega/student die vooràl meeging omdat hij dan niet aan zijn thesis moest werken ;-) Nicole is ook al meegeweest, net zoals Ruby en Dave (de wijnkenners) en Ana (een Macedonische die nu in Canada woont)... Heel leuke mensen allemaal.

Vorige week zijn we naar een échte (grote! belangrijke!) hockeywedstrijd geweest. We waren al eens gaan kijken naar de 67's (lees hier), de jeugdploeg van Ottawa. Maar vorige week zijn we gaan kijken naar de échte professionals, de Senators. Tickets kosten normaalgezien zeer veel, maar wij hebben met wat geluk redelijk goedkope tickets kunnen bemachtigen ($90 i.p.v. $160). 't Is te zeggen, we kochten onze tickets op de donderdagavond voor de match van zondag, via een 'zwarte' doorverkoopsite die vreemd genoeg 'getolereerd' wordt. Op vrijdag werden de tickets - per koerier - aan huis geleverd...

We zaten op 4 rijen van het ijs en konden alles dus goed zien. Maar kijken naar het hockeyspel is maar één facet van het ganse gebeuren. Het is vooral de show errond die hockeywedstrijden zo speciaal maakt. Het stadium zelf is gigantisch groot - toen wij gingen kijken, zat er nèt geen 20000 man. Aan het begin van de match staat iedereen recht om het volkslied te zingen. Boven het ijs hangen grote televisieschermen waarop de spelers worden voorgesteld. Je kunt uit het applaus makkelijk afleiden wie de meest populaire spelers zijn... of de knapste ;-)

Een hockeywedstrijd bestaat in principe uit drie 'periods' van elk 20 minuten. Maar dat betekent geenszins dat de match na een uurtje gedaan is! Van zodra er een fout is, wordt de klok stilgezet. En van zodra de klok stilgezet wordt, verschijnt er reclame op de televisieschermen en weerklinkt er luide muziek. De scheidsrechters beslissen wat er moet gebeuren, en dan gaat het spel verder. De klokt tikt verder en het wordt weer stil in de arena... Tenzij er een mooie 'move' is, want dan roepen alle Senator-fans "Go Sens Go!".

Er wordt redelijk vaak gevochten, wat in principe toegelaten is... zolang je maar niet langs vanachter aanvalt. Als een speler in de fout gaat, wordt hij voor 2 minuten 'opgesloten' in een glazen hokje aan de rand van het ijs. Tijdens die 2 minuten spelen ze dus met 5 tegen 6, wat ook wel 'power play' genoemd wordt. Na 2 minuten gaat het deurtje van de glazen kooi open, en mag de geschorste speler het ijs weer op - vergezeld van een overweldigend applaus. Het toont meteen aan hoe 'cool' de meeste toeschouwers het vinden als er gevochten wordt...

En als ze niet vechten, wordt er alleszins hard-tegen-hard gespeeld. De ijsring wordt afgeschermd met plexiglazen wanden, en de spelers duwen de tegenstanders vaak hardhandig tegen die wand. En geluid dat dat maakt!

Na elke period (die makkelijk 45 minuten duurt) is er een lange pauze. Tijdens die pauze wordt het ijs weer spiegelglad gemaakt...


... en hebben wij tijd om ... te eten en te drinken! Voor veel geld kun je hamburgers, chips, nootjes, bier, en ijscreem kopen. En voor een keer dat we naar een hockeymatch gaan, hebben Nicole en ik ons tegoed gedaan aan dat alles :-)

En de score, vraag je je misschien af? Tja, jammergenoeg hebben de Ottawa Senators verloren... tegen de New York Islanders dan nog wel... Maar dat kon onze avond niet verpesten, het was echt een belevenis om zoiets typisch Canadees mee te maken. Niet dat ik nu meteen wéér een hockeymatch wil zien, maar het is toch iets speciaals. Tot slot nog een filmpje voor jullie: