Weekendje Montreal

We hadden Montreal al bezocht tijdens de kerstvakantie (lees de verslagen van januari). Sindsdien droomde ik ervan om nog eens terug te gaan naar deze gezellige stad, maar dan in de zomer. Ik had zoveel gehoord over Montreal en été. Het Parijs van Noord Amerika. Toen we hoorden dat Steven zijn ouders enkele dagen 'extra' hadden in Montreal, was de keuze dan ook snel gemaakt. Klaar voor een zomers weekendje Montreal!

Op de eerste dag lunchten we in het leuke Olive et Gourmando. Daarna vertrokken we vanuit de oude haven voor een mooie wandeling langs het kanaal "Lachine", tot aan de Marché Atwater, waar we heerlijke kersen en druiven kochten.

Uitzicht op de oude haven (klik om te vergroten)

Habitat '67

We keerden terug via enkele gezellige woonwijken. Prachtige huizen met stijlvolle trappen... en o zo vriendelijke mensen!

's Avonds aten we Libanees in de Basha. We hadden bovendien erg veel geluk, want het Montreal Jazz Festival vond net plaats tijdens het weekend dat wij daar waren! Op onze eerste avond (zaterdagavond) zagen we een steengoed optreden van The Orquesta Tipica. Tangomuziek uit Buenos Aires, Argentinië. Meeslepend, zwoel, melancholisch, opzwepend, ... gewoon prachtig! We sloten deze mooie dag af met een pintje in Les 3 Brasseurs.

Van uitslapen was geen sprake; de volgende ochtend waren we reeds vroeg uit de veren om de Mont Royal te beklimmen! Dat is de 'berg' waartegen Montreal gebouwd is. Nu is er op die berg een park, aangelegd door dezelfde architect als van het Central Park in New York. Er zijn veel wandel- en fietspaden, een meertje om in te peddelen, en talloze uitzichtpunten.

Zicht op de Biodôme vanop Mont Royal

Op de Mont Royal bevinden zich ook enkele opmerkelijke begraafplaatsen. Het Cimetière Notre-Dame-des-Neiges is ongelofelijk groot; er liggen veel kunstenaars begraven - alsook Titanic slachtoffers. Wij zagen er een raccoon (wasbeertje) van héél dichtbij. En daarmee ging Steven zijn andere grote Canada-droom in vervulling :-)

We bezochten ook het Oratoire St. Joseph, een gigantisch grote basiliek met de derde grootste koepel ter wereld. Een toeristisch bedevaartsoord, waar je zelfs op je knieën omhoog kon kruipen. Per gebedje mocht je één trapje omhoog. De witte trap (tussen de twee donkere trappen) op de foto hieronder is voor deze pelgrims gereserveerd.

Binnen kon je kaarsjes branden, en ook - in geval van miraculeuze genezing - je stok of rolstoel achterlaten... We keerden terug langs de andere zijde van de Mont Royal, en omdat het een zomerse zondagnamiddag was, konden we de fantastische "Tam Tam Sundays" meemaken. Honderden mensen komen elke zondagnamiddag samen op de Mont Royal om te drummen en te dansen. Ambiance troef! Een filmpje...

Na een ijscoupe op het tuinterras van Café Santropol, waren we klaar voor de avond. Eerst een Portugese maaltijd in Restaurant Jano, en dan opnieuw... het Jazz Festival! We zagen eerst The Lost Fingers, en daarna een spetterende show van de Guineese groep Mory Kanté. En als deze groepsnaam je niets zegt, dan misschien wel hun hit Yéké Yéké?

Op onze derde en laatste dag passeerden we de Biodôme, gebouwd ter gelegenheid van de Olympische spelen van '76 maar nu een soort dieren- en plantentuin.

Ons doel van de dag was echter een bezoek aan de Botanische tuinen. Een must in de zomer, zeker als je weet dat die tuinen in de winter bedolven zijn onder een dikke laag sneeuw... De tuinen staan ook bekend om hun gigantische collectie bonsai boompjes, en ik moet toegeven: het waren er vééééél. Sommige waren al honderden (!) jaren oud, en toch nog zoooo klein. Maar soit, we hebben bonsai boompjes gezien tot ze onze oren uitkwamen :-)

De Chinese tuin

En dan was het voor Steven en mij alweer tijd om terug 'huiswaarts' te keren, naar Ottawa dus. De ouders van Steven reizen nog verder naar West Canada. En daar gaan wij binnenkort ook naartoe! We zijn al aan het aftellen...